'De euforie is onmiskenbaar'

De euforie is onmiskenbaar, na de 5-0 overwinning van het gastland op Saoedi Arabië. Ik zit op een terras en aanschouw geamuseerd de vreugde-taferelen. Wetende dat de stemming in Sint-Petersburg een dag eerder totaal anders was.

Toen passeerde ik, wandelend naar het centrum, een kunstgrasveldje dat was ingeklemd tussen twee statige gebouwen. Vijf jongens en een meisje trapten een balletje. Tussen de spijlen van een hoog hek door maakte ik hen duidelijk dat ik ze graag even wilde spreken. De oudste van het stel liet me binnen via een van de aangrenzende huizen. De binnendoor-route leidde me via een muffig kantoortje en twee douchecabines met jaren 70-douchegordijnen naar het binnenterrein, dat zich het beste laat omschrijven als Cruyff Court-in-verval.

Ze vormden een amateur-clubje en dit hier was hun trainingsterrein, vertelde de coach. Al lees jij het aanmerkelijk sneller dan dat hij het over zijn lippen kreeg. De Engelse taal is bepaald nog niet doorgedrongen tot de Russische jeugd. Echter, streetwise als ze zijn, weten de tieners via vertaal-apps hun boodschap begrijpelijk over te brengen.

Russische elftal is 'Awful'

Die boodschap had in dit geval betrekking op de Russische nationale ploeg. Met veel gevoel voor understatement maakte de coach mij duidelijk er weinig fiducie in te hebben. En geef hem eens ongelijk. 'Russia' had zeven duels op een rij niet weten te winnen. De laatste twee oefenwedstrijden, tegen Turkije (1-1) en tegen Oostenrijk (1-0 verlies) verliepen dramatisch. Op de FIFA-ranglijst is de ploeg inmiddels afgezakt naar de 70ste plaats. Landen als Mali, Albanië en Guinea staan hoger genoteerd.

De amateurs-spelers waren blij met het WK in eigen land, maar dan vooral omdat ze hun helden Messi, Ronaldo en Neymar eens in levende lijve konden zien spelen. Van reikhalzend uitkijken naar de openingswedstrijd was geen sprake. De sfeer was er een van defaitisme. Een andere Russische jongen omschreef het elftal dat hij zou moeten steunen als 'awful'.

Vierentwintig uur later ziet het leven van de Russische fans er ineens heel anders uit. Durven ze zich weer te laten zien met de nationale shirts, met vlaggen gedrapeerd over de schouders. De sky lijkt plotseling weer de limit. Voor zolang het duurt. Want nergens kan een stemming zo snel omslaan als in de opportunistische wereld die voetbal heet.

Edwin Cornelissen is verslaggever bij NOS Langs de Lijn.