GroenLinks-PvdA wil zwaardere straffen en regeringscommissaris gendergerelateerd geweld

“Er is veel versnippering en je ziet dat ministeries niet altijd goed samenwerken”, ziet Mutluer. “Een regeringscommissaris kan het kabinet gevraagd en ongevraagd advies geven, en speelt daarnaast een centrale rol. Ik wil dat beleid ten aanzien van huiselijk geweld, femicide en seksueel geweld veel beter op elkaar wordt afgesteld.”

Rol Mariëtte Hamer uitbreiden

Sinds #MeToo heeft Nederland een Regeringscommissaris seksueel grensoverschrijdend gedrag en seksueel geweld, Mariëtte Hamer. Haar mandaat eindigt in begin 2026. Wat Mutluer betreft kan de rol van Hamer worden uitgebreid en pakt zij de handschoen verder op. Ook omdat de huidige regeringscommissaris al over een netwerk en veel kennis beschikt.

“Een regeringscommissaris gendergerelateerd geweld kan een goede vorm zijn om een belangrijke impuls te geven aan de aanpak van femicide en andere vormen van geweld, zoals seksueel geweld”, laat Mariëtte Hamer in een reactie weten. “De ervaringen die ik de afgelopen jaren heb opgedaan, zowel inhoudelijk als qua aanpak, kunnen hier zeer behulpzaam bij zijn. Ik volg de ontwikkelingen in de politiek hierover dan ook met interesse.”

Zwaardere straffen

Naast een regeringscommissaris, wil Mutluer ook zwaardere straffen voor partnergeweld en femicide. In België en omringende landen leidt partnermoord al tot een strafverzwaring. “In Nederland gaat men uit van een ‘normale’ doodslag of moord, terwijl ze in België ook alle patronen (de rode vlaggen, red.) meenemen.”

Vrijdag krijgt een 37-jarige man uit Eindhoven van de rechter een straf van twintig jaar voor het doodsteken van zijn ex-partner. “Wat ik mooi vind is dat de rechter hier ook de term femicide noemt, dat is heel belangrijk, maar dat gebeurt niet altijd. Soms wordt het nog een crime passionel, of een moord in de relationele sfeer genoemd.”

Wel vindt Mutluer dat de man een ‘levenslange straf’ had mogen krijgen. Ze wil dat de rechter voortaan de patronen van femicide herkent en erkent, net als in België, en dat de dader ‘daar ook de consequenties van ervaart.’