Waarom je nooit een populier in Noord-Korea moet snoeien
- Nieuws
- Waarom je nooit een populier in Noord-Korea moet snoeien
De grens tussen Noord- en Zuid-Korea kent maar weinig jaren die wél lieverdjes waren, maar in 1976 liep de spanning wel erg hoog op. In J.G.L.W. vertelt Korea-deskundige Remco Breuker hoe het kappen van een populier bijna zorgde voor een oorlog.
Video niet beschikbaar
Spanningen tussen Noord- en Zuid-Korea zijn niet ongewoon, maar toch was de situatie toen in 1976 anders, omschrijft Remco Breuker. "Het was een tijd waarin enkele jaren daarvoor hele heftige escalaties hadden plaatsgevonden. Het Noord-Korea van toen was echt een ander Noord-Korea. Het was een stuk sterker dan Zuid-Korea toen was."
In de gedemilitariseerde zone tussen de twee Korea's stond een populier, volgens de Noord-Koreaanse overlevering door Kim-Il-Sung zelf gepland. Deze boom stond precies tussen twee uitkijktorens van de VN-troepenmacht, die werden bemand door Amerikaanse soldaten. Omdat de boom het zicht belemmerde werd hij onder begeleiding van Amerikaanse soldaten gesnoeid door Zuid-Koreaanse hoveniers.
In de aanval
De Noord-Koreanen, onder leiding van 'de bulldog', waren het daar niet mee eens en sommeerden de Amerikanen om weg te gaan. De Amerikanen weigerden te vertrekken. Hierop openden de Noord-Koreanen de aanval. De Amerikanen en de paar Zuid-Koreanen konden zich niet verdedigen tegen de overmacht, mede omdat zij op dat moment minimaal bewapend waren.
De vluchtende hoveniers lieten hun bijlen achter en die vervolgens door de Noord-Koreanen werden gebruikt om de Amerikanen te lijf te gaan. Bij deze bizarre actie vielen twee doden en meerdere gewonden aan de Amerikaanse zijde. "Het VN leger moest wel wat terug doen, want je kunt dit niet over je heen laten gaan. Dus er is een hele grote operatie opgezet. Er zijn uiteindelijk meer dan achthonderd mensen ingezet om de hoveniers te beschermen."
Waarom zorgde een populier voor zoveel spanningen tussen Noord en Zuid Korea?
Jaren die ook Geen Lieverdjes Waren - JGLW
We zijn ongeveer halverwege 2020 en we kunnen nu eigenlijk al wel zeggen: dit jaar gaat de geschiedenisboekjes in als een venijnig jaar. Ieder jaar heeft natuurlijk z'n schaduwzijde, in JGLW bespreken Wouter Bouwman en Roelof de Vries de rafelrandjes van een jaar dat achter ons ligt.
Gerelateerd
