Waarom het Vaticaan zoveel moeite heeft met homoseksualiteit
- Nieuws
- Waarom het Vaticaan zoveel moeite heeft met homoseksualiteit
Het Vaticaan heeft het maar moeilijk met homoseksualiteit, ziet Nelleke Noordervliet in haar column voor OVT. ''Volgens mij had Jezus zelf het daar helemaal niet moeilijk mee.''
De column van Nelleke Noordervliet
Kerk en Seks
Het Vaticaan heeft het maar moeilijk met homoseksualiteit. NL-Alert: ''Het zegenen van homoseksuele relaties is verboden.'' Laat staan dat een priester zelf praktiserend homoseksueel is. Seks en priesterschap, het is een lastige combinatie. Volgens mij had Jezus zelf het daar helemaal niet moeilijk mee.
Ik dacht opeens aan de grappige en kritische film die Luis Buñuel in 1969 maakte over het christendom: La Voie lactée. In een aantal hilarische scenes zwerven Jezus en zijn vrienden door Israël. Een stelletje brutale hangjongeren zouden we ze nu noemen. De gangmaker is Jezus die voor de gein zogenaamde wonderen doet. In de groep zou zo te zien homoseksualiteit helemaal geen schande zijn. Sowieso zijn in de Hellenistische cultuur van die tijd homoseksuele handelingen vrij normaal. Denken we hierbij ook even aan Johannes, de meest geliefde vriend.
Affaire Bisschop Bär
Ik associeerde door en kwam bij een geliefde, helaas overleden neef van me en bij de affaire Bisschop Bär. Begin jaren negentig werd het bisdom Rotterdam verrast door het plotselinge vertrek van de sympathieke en progressieve bisschop. Onmiddellijk ontstonden er geruchten die door een journalist werden onderzocht. Deze kwam tot de conclusie dat het orthodoxe smaldeel van het bisdom de Bisschop op de korrel had genomen. Hij zou zijn gechanteerd met bewijs van homoseksuele gedragingen. Foto's en wat er zoal meer in het wapenarsenaal van hypocriete sycofanten zit werden ingezet als middel om hem tot aftreden te dwingen.
Voor er werkelijk sprake kon zijn van een publieke terechtstelling, besloot bisschop Bär zich uit het ambt terug te trekken en zijn toevlucht te zoeken in een Belgisch Benedictijner klooster. Ik dacht dat hij allang dood was, maar inmiddels zit hij in een verzorgingshuis voor kloosterlingen. Nooit heeft hij redenen gegeven voor zijn plotselinge 'troonsafstand'. De affaire smeulde even zonder echt vlam te vatten. De kerk is nu eenmaal specialist in doofpotten.
Bitter gevolg voor neef
Deze situatie had echter voor mijn neef een bitter gevolg. Juist in die periode had hij, een gelovig man met pastorale aanleg maar ook homoseksueel - wat al moeilijk genoeg was geweest in zijn leven - besloten de grote stap te zetten en voor priester te gaan studeren. Hij was de veertig al ruim gepasseerd en bereid celibatair te leven, zijn homoseksualiteit weer terug in de kast te stoppen. Ondanks zijn grote verlangen en zijn buitengewone geschiktheid, kreeg hij toch de opdracht af te zien van sollicitatie.
De affaire Bisschop Bär had de kerkleiders geleerd een beetje voorzichtig te zijn met homoseksuelen die priester willen worden. Nog één die chantabel zou kunnen zijn: liever niet. Kort voor zijn dood vertelde mijn neef me hoe diep de teleurstelling was geweest. Was er in de kerk maar minder geniepig misbruik, minder keiharde orthodoxie, meer tolerantie geweest, ze zou misschien meer gelovigen hebben behouden. Het CDA was er deze week misschien iets beter af gekomen.