Hoe LSD en MDMA kunnen helpen bij traumatherapie

Verdomhoekje

In navolging van de Tweede Wereldoorlog maakte psychiater Jan Bastiaans naam met zijn LSD-behandelingen. Daarin gebruikte hij het middel om opgelopen oorlogstrauma’s bij concentratiekampoverlevenden, veteranen en andere oorlogsslachtoffers te verzachten. Het was een techniek die, volgens Eric Vermetten, oorlogsslachtoffers en veteranen bijstond “daar waar conventionele psychotherapie niet hielp”.

De behandelmethode was echter niet zonder controverse. Medisch historicus Leo van Bergen vertelt hoe het gebruik van LSD een steeds gevoeliger onderwerp werd. “Toen Bastiaans LSD ging gebruiken, was het nog geen verboden middel. Dat kwam pas in 1966. Een aantal medici kreeg toen wel de toestemming om het te blijven gebruiken.”

Het gebruik van LSD door medici leidde in de maatschappij echter steeds vaker tot frictie. In de strijd tegen drugsgebruik kwam het middel namelijk steeds verder in het verdomhoekje te liggen. Dit had volgens Van Bergen echter weinig te maken met de medicinale kwaliteiten van het middel. “LSD bij medici werd niet verboden omdat het medisch zo problematisch lag, maar omdat het maatschappelijk zo problematisch lag.”

Een Kijkje in de Ziel

Desondanks valt er van Bastiaans werk nu veel te leren, stelt Vermetten. Zelf pleit hij voor meer onderzoek naar MDMA als mogelijk middel bij traumatherapie. Daarbij is het wel belangrijk om het verschil tussen LSD en MDMA te benadrukken. “Waarbij LSD de perceptie van de werkelijkheid verandert, zie je dat bij MDMA helemaal niet.” Een ding hebben de twee middelen echter gemeen, en dat is dat ze allebei een kijkje in de ziel geven. “Ze maken als het ware dat het slot eraf gaat. Dat waar je in een isolement zat, dat isolement open gelegd wordt. MDMA heeft als voordeel dat het een veel zachter middel is.”

Vermetten ziet hoop in de klinische onderzoeken die momenteel lopen. Een groot obstakel daarin blijft echter het feit dat het middel niet geregistreerd is en daarmee verboden. “Als je de eerste resultaten ziet van wat dit middel kan betekenen, dan doen wij die mensen tekort als we niet de gelegenheid krijgen om dit middel echt in de vingers te krijgen, en om mensen te scholen om dit middel te leren toepassen.”