Maarten was met zijn dochter bij aanslag in Manchester: 'Het was angstaanjagend'

Knallen

De maandagavond van Maarten, die er met zijn dochter bij was, begon in eerste instantie goed en de sfeer was naar eigen zeggen "opperbest", toen de sfeer omsloeg. "Ze was net van het podium af. Toen hoorden we een aantal knallen. We dachten eerst dat het ballonnen waren, want die vielen naar beneden. Mensen keken heel verdwaasd, maar na twee minuten ontstond er paniek. Het gevoel was angstaanjagend", vertelt Maarten.

Ondertussen sprongen mensen over de balustrades naar beneden om zo snel mogelijk het concertgebouw te verlaten. "Ik kon eigenlijk maar één ding bedenken en dat was de rust bewaren en niet in paniek raken. We zaten aan de zijkant heel dicht bij het podium. Er hingen hele grote zwarte doeken op het podium waar ik samen met Yasmine naar toe rende." Ze vonden een uitgang en kwamen in de gangen onder de concertzaal terecht. "Ik raakte wel echt in paniek door zichtbare rookwolken. Mensen renden huilend en gillend voorbij. Het leek een film", aldus Maarten.

Beveiliging

"In die tijd waren er veel aanslagen en dus hadden we het er wel over gehad - omdat mijn dochter er wel angstig voor kon zijn. Het kan altijd gebeuren", vertelt Maarten. Na de aanslag was er veel aandacht voor de beveiliging. Na onderzoek blijkt dat de Britse veiligheidsdiensten 'significante' steken hebben laten vallen in de aanloop naar de aanslag. Door cruciale informatie niet op waarde te schatten, kon dader Salman Abedi ongehinderd een bloedbad aanrichten. Tot deze keiharde conclusie kwam een onderzoekscommissie in een rapport over een van de meest tragische rampen in het Verenigd Koninkrijk.

Maarten was zelf ook verbaasd over de beveiliging; "Je kon alles meenemen, rugzakken werden niet gecontroleerd. In Nederland werd je destijds volledig gefouilleerd vanwege de vele aanslagen destijds." Volgens Maarten is het misschien naïviteit geweest; "Misschien is stilletjes de gedachte geweest dat bij een kinderconcert je weinig gevaar loopt."

Verwerking

Het meest opvallende gevoel vond Maarten dat hij zich als een soort target voelde. "Heel de Nederlandse media, maar ook andere landen willen je spreken. Ze waren zelfs in staat om via mijn telefoonnummer mijn verblijfadres te vinden. Ik heb daarom ook drie dagen lang mijn telefoon uitgezet. Door de spotlight kon ik niet bevatten wat er allemaal gebeurd was. Vlak daarna hebben we er veel over gesproken. Mijn dochter is twee weken daarna alweer naar een benefietconcert geweest met begeleiding. We moeten ons niet laten beïnvloeden door zulke mensen", besluit Maarten.