Maryam Hassouni: 'Ik heb twintig jaar gepleased om als volwaardig gezien te worden'

Wat de fak

Hassouni noemt de reacties die kreeg naar aanleiding van Wat de fak ontroerend en hartverwarmend. Ze ontving naar eigen zeggen reacties vanuit alle gelederen van de samenleving. "Van moeders die een zoon of dochter hebben met een droom om te acteren en dit boek nu als verplichte literatuur krijgen, maar ook van mensen uit de industrie: crewleden, actrices, acteurs – eigenlijk iedereen."

Hassouni vertelt dat ze voor de publicatie erg zenuwachtig was over de mogelijke reacties: "Je weet van tevoren niet wat je over je heen krijgt. Twintig jaar heb ik gepleased om erbij te horen in deze industrie, om gezien te worden als een volwaardig acteur. En dit boek heb ik niet geschreven om te pleasen, of om vrienden te maken. Ik heb dit boek echt geschreven om mijn waarheid te vertellen en mijn stem te laten horen met het idee: als je mij niet lust dan vreet je mij niet. Maar toch is het fijn om alsnog zulke positieve reacties te ontvangen."

Uit noodzaak en zelfbehoud

Het idee dat Hassouni nooit haar kant van het verhaal zou vertellen beangstigde haar al langere tijd. "Het idee dat ik niet het laatste woord over mijn eigen leven zou hebben trok ik niet. Ik wilde niet ingevuld worden, en al helemaal niet door een of andere mafketel uit de filmindustrie."

Hassouni was al jaren bezig om iets op papier te zetten, maar dat lukte lange tijd niet omdat ze de confrontatie met de pijn nog niet wilde aangaan. "Ik schreef non-fictie, hele lange zinnen, heel ingewikkeld, heel indirect – om maar niet te hoeven vertellen wat ik moet vertellen." Vorig jaar mailde ze een redacteur bij uitgeverij De Bezige Bij met de boodschap dat ze nu het gevoel had te weten wat ze wilde schrijven, en op welke manier. "Uit een soort van noodzaak, uit zelfbehoud. Alles wat de afgelopen eenentwintig jaar van mij is afgepakt – mijn stem, mijn verhaal, mijn waardigheid mijn lichaamsdelen – wilde ik met het schrijven van dit boek terugnemen."

"Dat begon met het optekenen van een paar pijnlijke anekdotes, maar tijdens het bestuderen van mijn geschiedenis merkte ik dat mijn verleden veel pijnlijker was dat ik kon bevroeden, en dat vormde zich om tot een aanklacht tegen de industrie."