Raven van Dorst: 'De uurtjes diep in de nacht zijn verslavend'

Nachtelijke uren 'zijn verslavend'

’s Nachts rijdt Raven in een ouwe Mustang - startkabels achterin, je weet maar nooit – door een willekeurige stad, op zoek naar mensen die nog wakker zijn. "Na elk seizoen zeg ik, nou ben ik er wel klaar mee, nou ken ik het wel. Dan begint het toch te jeuken, je gaat het missen. Het is echt een avontuur, je weet niet wat je tegen gaat komen. Er is niemand op straat, bijna niemand. Het sterft langzaam uit. Aan het begin van de avond zie je nog wat mensen die thuisrollen uit de kroeg of de hond uitlaten. Maar dan zijn er een paar uurtjes, zo tussen half drie en vijf uur, dat het helemaal stil is. Die uurtjes zijn verslavend. De solitude, de verlatenheid…"

Bij de opnames van de vierde serie reageert het publiek anders op hen dan vroeger. "Het is een beetje een begrip geworden. Het programma is geen kijkcijferkanon, maar iedereen kent het wel. Dat is gaaf. Als wij nu aankomen met die auto en mensen zien mij zeggen ze: ‘Hé nachtbrakers nachtvlinders!’."

Hermafroditisme

Oorspronkelijk begonnen als muzikant begon Ravens succes op de televisie in 2017 met Geslacht, een serie over gender. "In het programma heb ik in de allereerste aflevering, in de eerste drie minuten verteld over mijn hermafroditisme. Daar heb ik heel lang over getwijfeld, of ik dat moest vertellen. Ik dacht, daar heeft iedereen een mening over. Er was weinig over bekend, het was een taboe. Maar daarom moet je het misschien juist doen."

Achteraf was het een bevrijding. Van jongs af aan was hen aangeleerd niet over hens gender te praten. "Als ik als kind geopereerd moest worden aan één of ander geslachtsklier, zei de arts: zeg op school maar dat je iets aan je blaas hebt. Je mag niet praten over wat er eigenlijk aan de hand is. Dat neem je mee, dat definieert je. Dan ben je een deel van jezelf aan het censureren."

Raven

Dit jaar koos hen ervoor van naam te veranderen. "Ik denk dat het voor mij een logisch gevolg was. Met Geslacht heb ik het taboe doorbroken, om over mijn hermafroditisme te praten. Daarna dacht ik: er gaat nu veel veranderen, mensen gaan me nu ook zo zien. Maar dat bleef uit."

Het afgelopen jaar had hen alle tijd om daarover na te denken. Het antwoord was Raven. Een naam waar hen al drie jaar mee rondloopt, en die past als een handschoen. "Ik luister ernaar. Ik hoor de naam in mijn dromen en in mijn nachtmerries." Hoe hen de naam verzonnen heeft laat hen voor zich. Het was tijdens een opname van Nachtdieren, dat is alles wat hen erover kwijt wil. "Verder hou ik het voor mezelf. Dat is een beetje magie. Je hoeft toch niet alles met de wereld te delen."