Arnon Grunberg schreef 'De Vluchteling, de grenswacht en de rijke Jood'

Paradijs

Grunberg vertelt over de ontmoeting die hem het meeste bijbleef. "De ontmoeting met Spenze, de vluchteling uit Kameroen die in Polen in een detentiecentrum zat, en die vertelde hoe zijn vader voor zijn ogen was neergeschoten. Toen ik hem vroeg, "waarom denkt u dat u niet bent neergeschoten?" toen begon hij ontzettend te huilen. Het was heel moeilijk om dat detentiecentrum binnen te komen. Er zat een tafel tussen ons en ik wist dat we in de gaten werden gehouden door de grenswachten. Ik zei tegen hem "Ik zou u eigenlijk willen omhelzen, maar ik weet niet of dat mag." Vergeleken met het Poolse detentiecentrum is Ter Apel een soort paradijs. "Het is altijd goed om dingen in relatie te zien en naar het verleden te kijken. Ik ben ooit in Congo geweest. Het Poolse detentiecentrum is vergeleken met de vluchtelingenkampen die je dáár ziet weer een paradijs."

Klasse

Grunberg ging naar Oekraïne, maar zag ook rijke Russen vluchten. Hij schreef: "Hoelang je vluchteling blijft is ook een kwestie van geld en connecties. Ofwel: klasse.". "Vluchten is sowieso duur. Om te vluchten heb je geld nodig. De armste blijven daar en die creperen ter plekke. Een vlucht begint bij duizend euro en kan oplopen tot 15 tot 18 duizend euro, dat wordt betaald aan mensensmokkelaars. Dat is ontzettend veel geld en dat zegt ook veel over de wanhoop van mensen. En dat je voor dat geld het risico neemt om in een boot te zitten die eventueel kan zinken, en dat je betaalt hebt voor je eigen dood", eindigt Grunberg.