'Het boek van Job' is Non-fictie Boek van de Maand juni

We liggen op ons rug en kijken naar boven, naar het licht dat dansend de kamer inkomt. We glimlachen breed, want het licht lijkt te leven en we dansen in gedachten mee. De wereld is net zo groot als de reikwijdte van ons blikveld, alles daarbuiten lijkt voor even niet te bestaan. Een mooie wereld, klein en behapbaar, alleen voor ons.

Eindeloze mogelijkheden

Het is de wereld van Job, de zoon van Annemarie Haverkamp, een jongen met een zeldzame chromosoomafwijking. In de kleine ruimte die we samen met Job in dit boek delen, voelen we meer vrijheid dan we hadden kunnen denken. In zijn beperking vinden we ongemerkt eindeloze mogelijkheden.

Het leven van Job is niet te vangen in illusies of verwachtingen. Het is een leven dat zich nooit laat verbloemen of mooi laat verpakken. Zijn leven lijkt soms bijna onmogelijk, alsof hij nooit helemaal zal passen in de wereld zoals we die kennen. Totaal onvoorbereid zijn we, op alle hindernissen die we samen met Job moeten overwinnen.

Allesoverheersend verlangen

Maar steeds als we de moed verliezen, voelen we een allesoverheersend verlangen dichtbij Job te zijn. We zijn blij als zijn lichaam ineens doet wat het zou moeten doen. We zijn dankbaar voor de momenten dat Job geniet, want dan genieten wij met hem mee.

En dat kan Job als geen ander, leven met volle teugen. Zijn wereld is een stuk kleiner dan de onze, maar in dit boek leren we waarin zijn leven groots kan zijn. Tijd is voor Job niet te bevatten en verliest daardoor zijn drukkende kracht.

Niet te plannen

Hoewel we doorgaans vaak verlangen naar meer en beter, kennen we in de aanwezigheid van Job geen tekorten. Er bestaat geen agenda waarmee we het leven van Job kunnen plannen. We staan soms ontredderd aan de zijlijn, niets gaat zoals we hadden verwacht. Alle vaste momenten om het leven te vieren verdwijnen op de achtergrond.

We bevinden ons op onbekend terrein en moeten zoeken naar wie Job is. Hem leren kennen is geen gemakkelijke opgave maar wel een hele dankbare. De persoon die we langzaam ontdekken staat meer op zichzelf dan we konden vermoeden. Zo onvolledig als zijn lijf is, zo volledig lijkt zijn karakter.

Iedere keer opnieuw omhelzen

Van het prille begin tot het plotselinge verdrietige einde, het is Haverkamp gelukt om Job met dit boek in alles wat hij was en uiteindelijk is geworden te omarmen. Alsof we in ieder verhaal Job opnieuw omhelzen. Na het lezen van de laatste woorden worden we overvallen door een intens gevoel van gemis. Een leegte die nooit opgevuld zal worden. Van dit boek hadden we geen bladzijde willen missen.