Joost de Vries: 'Schrijven maakt mij een ander soort recensent'

Te dichtbij

Lange tijd wist De Vries naar eigen zeggen de rol van schrijver goed te combineren met die van recensent, de twee waren ook heel natuurlijk naast elkaar ontstaan. Desondanks besloot hij recent om in zijn recensiewerk van Nederlandse literatuur een stap terug te zetten, "omdat ik het eigenlijk ongemakkelijk begon te vinden," legt hij uit. "Zo groot is de literaire wereld namelijk niet, en er zijn heel veel plekken, zoals festivals, waar je elkaar tegenkomt. Als ik bijvoorbeeld moet schrijven over een auteur waar ik tegelijkertijd een optreden mee heb, dan denk je wel dat het te dichtbij komt."

Vergelijken met andere schrijvers

Enerzijds is De Vries dus blij dat hij het recenseren van Nederlandse literatuur grotendeels achter zich heeft gelaten, maar anderzijds is hij van mening dat het hem wel geeft geholpen als recensent. "Als schrijver weet je hoe ingewikkeld het is om een boek in elkaar te zetten, en ga je ook anders naar boeken kijken. Je ziet ook meer het werk wat erin zit."

"Je weet bijvoorbeeld hoe pijnlijk een flauwe grap in een recensie kan aankomen," legt De Vries uit, "maar je hebt ook heel vaak dat auteurs met andere schrijvers worden vergeleken. Recensenten zeggen heel snel: 'het doet mij denken aan dit.' Dat heb ik als ook schrijver meegemaakt, terwijl je de persoon waarmee je wordt vergeleken nauwelijks kent. Dat voelt heel willekeurig."

"Daardoor heb ik voor mezelf wel besloten dat als ik een boek bespreek, dat ik dan geen andere titels in de recensie aanhaal, alleen de titel van het boek dat ik behandel. Ik noem ook geen andere schrijvers. Het is heel makkelijk om iets met een ander boek te vergelijken, maar daarmee doe je de maker tekort."