'De vraag is hoeveel tijd ik nog heb'
- Nieuws
- 'De vraag is hoeveel tijd ik nog heb'
[NTR - AVROTROS] Hij is hoogleraar Gezondheidszorg, medisch activist, schrijver en tegelijkertijd ook kankerpatiënt. En afgelopen donderdag was hij te gast bij Kunststof: Ivan Wolffers. De huisarts in ruste heeft zich de afgelopen jaren volledig toegelegd op het schrijven van romans, waarvan Broer van God zijn meest recente is. "Dit is vermoedelijk wel mijn laatste roman, ja. Een roman schrijven is een uitgebreide reis, dat kost veel tijd. De vraag is of ik die tijd nog heb."
Het was december 2002 toen Wolffers te horen kreeg dat hij prostaatkanker heeft. Vanaf dat moment maakte de ex-huisarts dit tot het belangrijkste onderwerp van zijn oeuvre. Wolffers sprak in Kunststof niet alleen over zijn vele romans en zijn non-fictie boeken over gezondheid en medische wetenschap. Ook zijn leven en het onvermijdelijke einde kwamen ter sprake. "Toen ik de diagnose kanker kreeg, vroeg ik aan de dokter: ‘Hoe lang heb ik nog?’ Stom, omdat hij dat natuurlijk ook niet weet. Toch zei hij: 'Ergens tussen achttien maanden en vijftien jaar.'"
Ik ben niet meer zo bang voor het woord kanker
Vanaf dat moment was hij niet alleen arts, maar ook patiënt. Met die ervaring stortte hij zich vol op het schrijven van columns en blogs over dat moeilijke onderwerp. Kanker. Hoewel hij zichzelf graag wijsmaakt dat hij in de afgelopen vijftien jaar hetzelfde is gebleven, kan hij niet ontkennen dat hij is veranderd. Al was het maar omdat op 69-jarige leeftijd het testosteron niet meer door zijn lichaam giert en hij milder, toleranter en emotioneler is geworden.
'Als de liefde voorbij is, komt de dood sneller nabij'
In de gesprekken met zijn eigen huisarts is kanker niet meer steevast het hoofdonderwerp. Het is volgens Wolffers dan ook makkelijker om over zijn kanker te schrijven dan te praten. "Ik kan mijn gedachten dan helemaal afmaken. Maar ik ben niet meer zo bang voor het woord kanker, ik heb zoveel mooie momenten meegemaakt. Ik heb zo’n fijn leven gehad met Marion, mijn zoon en mijn kleinkinderen.” Ondanks zijn slechte vooruitzichten staat Wolffers nog volop in het leven. Hij heeft genoten en doet dat nog steeds. Heel bewust. Ook zijn woorden op de Kunststof-tegel laten zien hoe hij in het leven staat: 'Als de liefde voorbij is, komt de dood sneller nabij.'
