Paul de Leeuw: 'Met meisjes had ik verkering maar stiekem zoende ik 's avonds laat met jongens'

De eerste keer dat Ryanne van Dorst haarzelf herkende was in Lynn Breedlove en haar lesbische punkband 'Tribe 8'. Ryanne: "Het is onwijze pleurisherrie, maar het gaat een beetje om de boodschap. Het is een groep Amerikaanse lesbiennes die niet zo rooskleurig waren op the L-word. In de commerciële gayscene kon ik mij echt niet vinden. En dit was ook nog eens punk weet je wel. Een stel punkwijven."

Tegen de testosteron-scene

Muziek downloaden zat er nog niet in. Dus Ryanne bestelde de platen vanuit Amerika. In die plaat zat dan de mogelijkheid om nog meer informatie te krijgen, als ze een envelop terugstuurde met twee dollar erin. Ryanne: "Dus ik stuurde geld naar Amerika en dan kreeg ik een catalogus met wat voor bands ze allemaal nog meer hadden. Een soort fanzine was het"

Ryanne kwam terecht in een soort 'riot-girl' beweging: "Toen kwam ik terecht met meiden in de punkscene die dan een beetje tegengeluid gaven tegen dat hele testosteron-scenetje dat er toen was. En daaruit is ook weer een hele queer-beweging ontstaan."

Tongen en bandjes kijken

Haar coming-out naar haar ouders was allemaal niet zo'n big deal. Ryanne: "Mijn coming-out als hermafrodiet voelde meer als een coming-out dan toen ik zei 'ik heb seks met meisjes' of zo. Mijn ouders hadden het ook wel door al. Ik was op een gegeven moment op een festival in Wateringen. Toen was ik een jaar of 13. Toen had ik de hele dag onder een boom met meisjes zitten tongen en af en toe een bandje gekeken."

Ryanne: "En toen kwam mijn vader mij ophalen 's avonds. Toen zei ik 'hé pa, ik val op meissies'. Toen zei hij: 'Ja maar de bijbel dan, Adam en Eva?' Ik zeg: 'Jij bent toch helemaal niet gelovig?' En hij vond het ook prima, 'wat jij wil'. het was echt een soort non-gesprek, het was helemaal prima."

Uit de Boekenkast

In 'Uit de Boekenkast' wordt aan LHBT-ers gevraagd: wat is de eerste keer dat jij jezelf herkende in een boek, een film, een serie, een theaterstuk of bij een muzikale artiest? Vorig jaar zomer sprak Willemijn al met bekende LHBTI' ers zoals Claudia de Breij, Kim Putters Valentijn de Hingh over het belang van jezelf terug zien in de wereld om je heen.

Komende maand is het 50 jaar geleden dat de zogenaamde Stonewall-rellen uitbraken in New York: een keerpunt in de LHBTI-geschiedenis. Op die avond werd een politieinval op het gaycafé The StoneWall Inn, ontvangen met felle tegenstand van de vaste bezoekers van de bar. Het bleek het begin van de homo-emancipatie en van de latere gayprides. En daarom; een nieuwe reeks van onze rubriek Uit De Boekenkast.

Verkering met meisjes en zoenen met jongens

Het kwartje viel bij Paul eerder dan dat hij vertelde aan zijn ouders dat hij homo is. Paul: "Ik had ook steeds vriendinnetjes omdat ik niet geloofde dat ik homoseksueel was. Niet als een soort schaamte maar ik dacht dat ik meisjes leuk vond. Ook omdat ik misschien wel een gezin wilde later. Maar ondertussen rommelde ik ook met jongens. Met meisjes had ik verkering maar stiekem zoende ik 's avonds laat met jongens."

Paul: "De eerste keer dat ik het moeilijk vond was op de middelbare school toen we een tekst lazen van Gerard Reeve. Dat lezen over de 'knapenliefde', ik werd daar heel benauwd van. Een rooie kop kreeg ik. Maar dat kreeg ik ook met geschiedenis als je die foto's zag met die Romeinse beelden met die kleine piemels. Daarvan werd ik heel ongemakkelijk. En dan hoopte ik maar dan anderen niet zagen."

Robert Long was het kompas

Uiteindelijk kwam Paul op zijn 21ste uit de kast voor zijn ouders. Paul: "Daarop zei mijn moeder de legendarische zin 'ik wist het al toen je drie was'. Ik ben ook in een warm bad opgegroeid." Dat zijn oom ook homoseksueel was maakte het misschien minder moeilijk: "Ze kenden het beroep wel."

In Robert Long herkende Paul zijn seksuele identiteit. Paul: "Dat was echt je agenda, je kompas. Dit was natuurlijk wel dat je verkering had met een meisje en dat je dacht, maar dat klopt toch helemaal niet. Robert Long was zo'n voortganger, die reikte je een hand."

Een voorbeeld voor anderen

Winfried Baijens noemde Paul eerder in 'Uit de Boekenkast' als een voorbeeld. Paul: "Dat die generatie mij noemt, dat heb ik zelf helemaal niet door. En naar mate je ouder wordt, en je zelf aan het zoeken bent wat je gaat doen, is het natuurlijk wel fijn om te horen dat je in een tijd iets voor iemand betekend hebt. Dat heeft Robert Long dus voor mij betekend, of Jos Brink. Dat doet mij heel goed."

Meer van De Nieuws BV?

Volg ons op Instagram, Facebook en Twitter.