Rinke van den Brink: 'Ik wist heel snel dat ik mijn eigen hachje moest redden'
- Nieuws
- Rinke van den Brink: 'Ik wist heel snel dat ik mijn eigen hachje moest redden'
NOS-journalist gezondheidszorg Rinke van den Brink werd drie jaar geleden slachtoffer van een medische blunder. Door eigen ingrijpen voorkomt hij dat zijn toestand verslechtert, maar hij belandt wel in een psychose. Hij schreef het boek Ik ben er weer, waarover hij vertelt in Kunststof.
Video niet beschikbaar
Van routineoperatie naar ellende
Van den Brink heeft al 15 jaar de portefeuille gezondheidszorg voor de NOS en schreef eerder het boek: Het einde van antibiotica. In 2017 veroorzaakten fouten na een routineoperatie een aaneenschakeling van ellende. Het resulteerde voor Van den Brink in een lange ziekenhuisopname en langdurig antibioticagebruik, met de nodige bijwerkingen. Uiteindelijk belandde hij in een zware psychose, waarvoor hij behandeld werd bij de psychiatrische crisisdienst. Hij kwam er weer bovenop, mede dankzij de zorg van vrouw en kinderen.
Ik was in mijn eigen boek terecht gekomen
Van den Brink: "Ik had al besloten dat ik dit boek zou willen schrijven, nadat er van alles was misgegaan na mijn blindedarmoperatie. Door de fouten die zijn gemaakt en het sterke besef dat ik door mijn contacten in de medische wereld vanuit mijn ziekenhuisbed de juiste mensen kon bellen om wel de goede antibiotica te krijgen. Op die manier heb ik een septische shock kunnen voorkomen."
"Ik kende de risico's heel erg goed. Mijn eerste idee was om te schrijven hoe het is als je in het weekend op een crisisdienst terecht komt; dat het dan een stuk onveiliger is voor patiënten. Onderzoek had dat al aangetoond en nu was ik zelf in die situatie beland. Alsof ik in mijn eigen boek terecht was gekomen. En ik had mijn eigen hachje moeten redden."
Obsessief filmen
"Twee maanden na die operatie ging het psychisch minder goed met me wat zich uitte in een psychose. Ik ben op het obsessieve af gaan filmen en aantekeningen maken. Daar heb ik later veel plezier van gehad. Ik kon alle details uit die periode zo terughalen.
Er zijn inderdaad mensen in mijn vak die vinden dat je als journalist de afstand moet bewaren. Sterker nog, een van mijn beste vrienden, een oud-journalist vindt dat ik dit boek niet had moeten schrijven. We hebben er ruzie over gehad. Ik heb zelf nooit getwijfeld om veel verschillende redenen. Het gaat over patiënt veiligheid en dat is een belangrijk onderwerp in de medische wereld.
Door mijn ruime ervaring en kennis met deze materie kon ik op twee manieren naar het proces kijken. Ik was opeens de patiënt en onderging van alles. Ook als goed onderlegde patiënt kon ik daar niet heel veel tegen doen. Ik kon ook een stapje terug doen en kijken; wat gebeurt er nu eigenlijk. Ook in mijn psychose heb ik kans gezien om heel veel aantekeningen en opnamen te maken. Ik ben alles gaan vastleggen."
Het is een misvatting dat een psychose een permanente staat van ontreddering is
Lak aan conventies
"Dat is een van de dingen die mij het meest intrigeerde", vervolgt de journalist. "Zo gek als ik was, wist ik ook heel helder wat er wel en niet moest gebeuren. Wat niet goed voor me was. Later heb ik er met een psychose specialist erover gesproken. Hij vertelde me dat het een misvatting om te denken dat je in een psychose in een permanente staat van ontreddering bent.
"Mensen kunnen bij momenten heel helder zijn. Vooral bij een manische psychose heb je momenten dat je dingen heel scherp ziet en kunt verwoorden. Precies de reden waarom ze zich in de problemen werken; omdat ze lak heb aan conventies. Omdat je dingen gaat zeggen waar je later problemen mee krijgt en dat is precies waartegen je beschermd moet worden."
Stoppen met Twitter
"Ik heb zelf meegemaakt dat ik veel actiever werd op Twitter en nu weet ik niet eens meer wat ik er allemaal op heb gezet. Ik heb nog niet aangedurfd om dat terug te kijken. Mijn psychiater zei dat ik daar mee moest stoppen anders zou ze me vrijwillig of onvrijwillig opnemen. Je kunt jezelf als publieke figuur en de NOS schade aandoen op deze manier. Daar luisterde ik ook acuut naar. Want ik wilde absoluut niet opgenomen worden. Dankzij de goede hulp van mijn vrouw en gezin is dat gelukkig niet nodig geweest."
