Van Ding-A-Dong naar Lights and Shadows: het Songfestival van toen tot nu

Als een van de weinige landen die al sinds de eerste editie meedoen aan het internationale festival, heeft Nederland een lange Songfestivalgeschiedenis, met zeer wisselende resultaten. Een mooi moment voor een terugblik op de hoogte- en dieptepunten:

Is het lang geleden, is het lang geleden?

Het jaar waarin Nederland voor de laatste keer het Songfestival won ligt alweer ver achter ons. Dat was in 1975 met het nummer Ding-A-Dong van popgroep Teach-In.

Ding-A-Dong was de Engelstalige versie van het oorspronkelijke Dinge-dong. Het was pas de tweede keer dat een winnend lied van het Songfestival niet in de eigen taal, maar in het Engels werd gezongen. De eerste groep die dat deed was ABBA met het nummer Waterloo, dat het jaar ervoor het Songfestival won.

De inhoud van het Nederlandse nummer verschilt overigens sterk van het Engelse: waar in de Nederlandse versie Dinge-dong daadwerkelijk op een klok slaat, roept het Engelse Ding-A-Dong mensen op om elk uur een bloem te plukken en daarbij ding-a-dong te zingen.

Dick Bakker, die de muziek van het nummer schreef, kon van de inkomsten een zwembad naast zijn woning laten aanleggen.

De troubadour (1969)

In 1969 won Nederland het Songfestival met Lenny Kuhr en haar nummer De troubadour. Een mooie overwinning, die ze overigens wel met maar liefst drie andere landen moest delen: Frankrijk, Spanje en het Verenigd Koninkrijk.

‘n Beetje (1959)

In 1959 wint Nederland met Teddy Scholten en het nummer ‘n Beetje. Hierin vraagt ze aan haar echtgenoot of hij wel trouw is aan haar, waarop hij antwoordt: 'n Beetje.

Net als Toen (1957)

Corry Brokken in 1957 was de eerste Nederlandse artiest die het Songfestival wist te winnen met het nummer Net als Toen. Het bescheiden Songfestival van toen is niet te vergelijken met de show die het nu is. Deze zwart-wit opname geeft dat mooi weer:

Het succes en de missers van de afgelopen 10 jaar

EenVandaag-journalist Lammert de Bruin: "In 2013 waren we erg succesvol met Anouk. Zij werd negende in de finale en behaalde daarmee het beste resultaat in veertien jaar. De jaren daarvoor ging het namelijk slecht met onze inzendingen. Acts als Sieneke en de 3J’s werden niet gewaardeerd door Europa en we behaalden steeds niet de finale."

Een Oostblok feestje

"Zelfs met toppers als Glennis Grace, waar veel van werd verwacht, haalden we de finale niet en even werd gedacht dat het Eurovisie Songfestival een Oostblok feestje was geworden waarbij Oost-Europese landen steevast elkaar de finale instemden", vertelt Lammert.

"Door een verandering in de puntenverdeling en het zwaarder laten wegen van de jurystemmen is dat de laatste jaren echter weer veranderd. Hetgeen ons land gelukkig ten goede komt: de laatste jaren wordt er vanuit Nederland ingezet op kwalitatief goede muziek, vertolkt door vooraanstaande artiesten. En dat slaat aan. Met uitzondering van Trijntje Oosterhuis, die in 2015 met haar Walk Along helaas geen finaleplek wist te behalen. Had ze toch die scheurjurk aan moeten trekken?"

Sinds 2014 is Nederland weer succesvol

"In 2014 waren we ineens weer heel dicht bij een overwinning doordat de Common Linnets heel veel stemmen kregen van zowel de jury’s als het publiek. Helaas werden we tweede en ging Conchita Wurst er met de prijs vandoor. Het was wel een mooie opsteker voor ons land'', zegt Lammert.

Meer Songfestival? Bekijk de vlogs van EenVandaag-journalist Lammert de Bruin:

Kiev is klaar voor het Songfestival: 'Het halve leger is hier aanwezig'

In dit land weet je als homo eigenlijk nooit zeker of je veilig bent