Peter Terrin: 'Er moet iets op het spel staan. Dan wordt een boek waardevol'

Nog lang geen winter

Nog lang geen winter vertelt het verhaal van Simon, die te horen krijgt dat hij vastzit in een alternatieve belevingsvakantie. De roman stelt de vraag: 'Wat als je zou kunnen reizen naar een leven dat je nooit hebt geleid door die ene verkeerde beslissing?' "Het zou toch leuk zijn als we even kunnen kijken in een parallel leven. Maar wat als je daar vast raakt en niet meer terug kan?"

Hoewel het boek zich afspeelt in parallelle universums, ziet Peter het niet als science fiction. "De wat-als-vraag zet alles op scherp. Je kijkt vanuit een andere hoek naar hoe we leven en hoe het op aarde aan toegaat." Volgens Terrin zijn er momenten zijn waarop je altijd zal blijven terugblikken met een gevoel van schuld of schaamte. "Of je hebt het gevoel dat je niet thuishoort in het leven dat je leidt. We denken als we terugblikken op een verkeerde beslissing dat die andere beslissing wel goed was."

Niet autobiografisch

Onbeantwoorde ouderliefde speelt een belangrijke rol in het boek. Het hoofdpersonage Simon heeft een moeilijke relatie met zijn dochter Romy. "Zij vraagt op een dag voor haar verjaardag een scheiding van haar ouders."

Romy is gebaseerd op Terrin’s eigen dochter. Hoewel de thema’s zeer persoonlijk zijn, noemt Peter zijn boek niet autobiografisch. "Over alles wat mij aangaat, maak ik romans. Dat is wat iedere schrijver doet. Er moet iets op het spel staan. Dan wordt een boek waardevol." Die betrokkenheid en authenticiteit gebeurt volgens Peter instinctief. "Je voelt wat het boek nodig heeft. Dat moet je geven. Anders ben je geen schrijver."

Emoties inhouden

"Ik heb niet beslist, maar beseft dat ik schrijver was." Hij herinnert zich het moment nog goed. 22 september 1991 in een hotel in Londen. "Ik schrijf boeken die heel open zijn. Ik nodig de lezer graag uit om mee te denken over het verhaal." Boeken die hem dwingen iets te voelen, zijn niet Peter weggelegd. "Ik hou van boeken die mij wakker houden en mij ontroeren op een niet voor de hand liggende manier. Die doen dat juist door emoties in te houden. Hoe personages daarmee worstelen, ontroert mij."

Een schizofreen bestaan

Als schrijver bouwt Peter bijzondere relaties op met zijn personages. "Je leeft elke dag samen met die mensen. Schrijven begint vanuit een machtspositie, maar op een moment krijg je het gevoel dat je noteert in plaats van bedenkt wat er gebeurt.

Terrin noemt het schrijverschap een schizofreen bestaan. "Je moet ervan uitgaan dat jouw werk iets kan betekenen voor iemand anders. Maar waar haal je die hoogmoed vandaan? Je moet voortdurend twijfelen en overtuigd zijn van iets. Dat is een moeilijke oefening."