Cabaretière Plien van Bennekom: 'Mensen die gelukt zijn, zijn oersaai'

Onderweg naar een try-out in maart vorig jaar moesten Plien van Bennekom en Bianca Krijgsman - beter bekend als Plien en Bianca - rechtsomkeert maken. Na anderhalf jaar niet gespeeld te hebben, staat het duo nu weer op de planken met En nu dan.

Trillende knieën

"Bloednerveus" was Van Bennekom voor de eerste voorstelling. "Trillende vingers en knieën hadden we, omdat het echt wel lang geleden was."

Ontroerend was het ook, vertelt de actrice en cabaretière. “Dat die mensen kwamen en dat het weer mag. Er hing een spanning die we niet zo vaak voelen, want je speelt maar een keer de eerste.” Op de tweede avond was de spanning alweer een stuk minder. “En we speelden vijf minuten korter dan de eerste keer. Daar hadden we een flink tempo. Nu durfden we al meer rust te nemen.”

'Wij denken in beelden'

Woorden komen zeker niet vanzelf tijdens de voorstellingen van Plien en Bianca. “We repeteren hard op de woorden die Roel Bloemen voor ons schrijft. Hij is steengoed met welk woord waar moet en scènes schrijven. Wij zijn goed in denken in beelden.” De woorden versterken de absurde situaties die het duo speelt.

Het luistert nogal nauw met woorden in het theater, vertelt Van Bennekom. “De grap zit vaak aan het einde van een zin. Als je begint met het leukste woord, gaan mensen niet lachen. Dus het gaat heel erg over de plaats van woorden. Dat is ook de leuke puzzel, om dat iedere keer in het theater weer uit te vogelen.”

“Publiek kan verschillend reageren, maar in principe weet je: hier gaan ze waarschijnlijk lachen. Als dat niet het geval is, ligt het aan ons. Dan hebben we toch een woordje omgedraaid of iets dergelijks.”

Eigen manier van spreken

Plien en Bianca hebben een eigen manier van spreken. “Met één woord snappen wij elkaar. Dat vindt mijn man wel eens irritant. Die zegt dan: 'Bianca had jou allang begrepen.' We zijn beiden intuïtief en minder goed in het afmaken van zinnen. Wij praten in beelden en gevoel.”

Het liefst speelt Plien samen met Bianca dezelfde soort mannen of vrouwen. “En dan onderling klein menselijk contact aangaan.” Zo spelen ze in deze voorstelling onder andere wielrenners, compleet met lycra-outfit en snorretje op. “Ik vind het zo onaantrekkelijk, middle aged man in lycra (mamil). Het is heerlijk om de kwetsbare mens te spelen, waarbij het net niet lukt. Heeft iets ontroerends, de worsteling van mensen om mee te kunnen doen en zich groot te houden.”

“Mensen die gelukt zijn, zijn oersaai”, vindt Van Bennekom. “Als je op Instagram kijkt naar al die gelukte lippen en kaaklijnen, dan denk ik: bleh, saai.”

Aan alles ontsnappen

Een serieuzere laag hoeft er wat Van Bennekom betreft niet altijd in te zitten. “Ik vind het al moeilijk genoeg om mensen te laten lachen. Het geeft mij veel energie als het lukt en de hele zaal in dezelfde stroom zit. Dan kun je even aan alles ontsnappen.”