De vroeger verlegen actrice Charlie Chan Dagelet beleeft haar doorbraak

Vrijheid op toneel

‘Doorbraak’ is een begrip dat Charlie zelf niet snel in haar mond zou nemen. Familie, vrienden en collega’s, iedereen omschrijft haar als ‘bescheiden’. “Mijn moeder zou het bijna omschrijven als verlegenheid. Mijn ouders waren beiden verbaasd dat ik naar de toneelschool ben gegaan.” Tot haar twaalfde nam Charlie zelden het woord. Zelden trok ze de aandacht naar zich toe.

Maar op de planken heeft ze die bescheidenheid van zich afgelegd. “Op het toneel weet ik precies wat ik moet doen, omdat iemand heeft gezegd: deze tekst moet je zeggen. Dan mag het. Dan heb ik vrij spel. Ik denk dat ik op het toneel een vrijheid heb gevonden die ik in het dagelijks leven niet had. Ik voel een soort schaamteloosheid.”

Een hoge lat

Met het ouder worden heeft ze de reserves van zich afgegooid en durft ze ook lelijkheid laten zien. Ze heeft moeten leren op haar bek te kunnen gaan: “Niet het gevoel hebben dat ik alles goed moet doen, gelijk. Ik denk dat ik heel lang, zeker toen ik op de toneelschool zat, het gevoel had dat alles gelijk goed moest zijn. Vooral omdat ik uit een gezin kom met ouders die het vak al beoefenden.” De lat lag hoog. Als was het vooral Charlie die de lat zo hoog legde. “Het lag eerder aan mezelf dan dat anderen dat deden.”

Circus Dagelet

Charlie komt uit een gezin van muzikanten en acteurs. Vader Hans Dagelet is een gevierd acteur en trompettist, moeder Esther Apituley altviolist, broer Mingus muzikant en acteur en broer Monk kunstenaar. Vroeger trok het hele gezin vier seizoenen lang met een voorstelling langs De Parade. Het is nog altijd een droom van moeder Esther om in een huifkar door het land trekken met het hele gezin; circus Dagelet.

“Dat wil zij heel graag. Ik weet niet of het ooit gaat gebeuren. Het staat ergens nog wel op de planning. Wie weet, ooit.” Maar dit is voor Charlie niet het juiste moment. “Ik heb het hier ook met mijn ouders over gehad; je ontkomt er niet aan als je in een gezin opgroeit waarin je ouders ook je voorbeelden zijn en hetzelfde werk doen, dat je daar op een bepaalde manier los van wil komen en je eigen kleur wil zoeken.” Ze wil eerst haar eigen stem verder ontwikkelen, en ja wie weet, dan.