Cabaretier René van Meurs over de link tussen vaderschap en de postcode van Schipluiden

Een beetje ongemakkelijk, zo kan je het wel noemen. Hij rondde z’n laatste voorstelling over liefdesverdriet af, in Carré. En een week later ging hij try-outen met z’n nieuwe programma over het aanstaande vaderschap. "Mensen die bij beiden kwamen kijken, waren helemaal in de war. 'Vorige week in Carré was je nog polsensnijdenddepressief over je vorige liefde', zeiden ze. 'En nu heb je ineens een baby'. Jaa mensen, het kan snel gaan."

Grapje natuurlijk, want het heeft alles met de theaterpolitiek te maken. "Je werkt een programma uit en gaat daarmee op tournee. En speelt dus eigenlijk de realiteit van een jaar of twee geleden."

Ik ben zwanger

Die titel 2636, de postcode van Schipluiden, is ook een gevalletje theaterpolitiek. "Theaters zijn van die hele logge apparaten. Twee jaar van tevoren moet je een titel, een promotekstje en een promofoto opsturen. En in dit geval werd dat 2636, naar de postcode van het dorp waar ik vandaan kom. Ik was 26 toen ik daar wegging. En was 36 toen ik ging touren met dit nieuwe programma. Toen dacht ik hé, dat is leuk. Dan kan je mooi het over de afgelopen tien jaar hebben. En dan zegt je vriendin ineens: ik ben zwanger. Maar alle boekjes zijn al gedrukt."

Toen zijn vriendin met het heugelijke nieuws kwam, wist hij meteen: ik moet mijn voorstelling omgooien. "Dat is vanaf nu het enige waar ik het in het leven over wil hebben." Op zich een spannende beslissing, want er zijn al heel veel voorstellingen over kinderen krijgen gemaakt. Dat erkent hij ook. Maar hij pakt het anders aan, zegt-ie.

Traumatische gebeurtenis

"Ik heb me dus meteen voorgenomen: ik ga het eigenlijk niet hebben over het vaderschap en mijn baby. Maar vooral over de weg naar het vaderschap toe." Sterker nog: de voorstelling eindigt op het moment dat zijn vriendin bevalt. "Ja, ook omdat ik niet al te grafisch wilde praten over die zeer traumatische gebeurtenis."

Nee, geen grappen dus over hoe leuk, lief en aardig zijn kleine gup is. "Wat dat betreft is het wel een originelere voorstelling dan eentje waarin iemand uitroept 'wat mijn kind nou toch weer voor leuks gedaan heeft...' Dan denk ik: als je alle grappen uit je kind moeten halen, is de inspiratie wellicht wat snel opgedroogd."

Nachten extreem kort

Centraal staan dus de twijfels, angsten en verwachtingen. Maar dat de combinatie van werken en zorgen zo pittig zou zijn, dat kon hij niet bevroeden. "Nou dit weekend is bijvoorbeeld de wintertijd ingegaan. Dat betekent dat mijn baby'tje die eerst om zes uur wakker werd, nu om vijf uur komt. Ik ben nog steeds op tournee en ben om half twee ‘s nachts thuis. Dus de nachten zijn extreem kort."

Alle lof dus voor zijn vriendin, zegt hij. "Ongelooflijk. Ik heb me echt vergist in hoeveel zij doet. Ze runt het hele huishouden én het hele ouderschap. Daar heb ik wel megaveel respect voor gekregen."