Vier Songfestivalacts die achteraf gezien hadden moeten winnen
- Nieuws
- Vier Songfestivalacts die achteraf gezien hadden moeten winnen
Morgen begint het Eurovisie Songfestival! Dat betekent: 43 landen, 3 liveshows, mooie liedjes, afschuwelijke liedjes, honderden miljoenen kijkers en een stortvloed aan lichteffecten, rookmachines en lenige dansers. Wat staat ons allemaal te wachten? Haroon Ali (Volkskrant-journalist) en Mark Robinson (media- en cultuurredacteur van De Nieuws BV) namen alvast een voorproefje.
Video niet beschikbaar
En volgens Mark Robinson hadden deze vier Songfestivalacts achteraf gezien eigenlijk moeten winnen.
The Common Linnets (Nederland, 2014)
Bij de presentatie van het nummer in 2014 was er vanuit Nederland veel kritiek. Calm After The Storm van The Common Linnets zou saai zijn, nietszeggend en kabbelend. Maar Europa dacht daar anders over want na de repetities schoot het Nederlandse duo razendsnel omhoog bij de bookmakers, mede dankzij de regie van regisseur Hans Pannecoucke. En wat was het een spannende finale: de douze points vlogen voor het eerst sinds jaren om onze oren. En we wonnen uiteindelijk alle prijzen….behalve de hoofdprijs. Die ging naar de Oostenrijkse Conchita Wurst.
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Dami Im (Australië, 2016)
Toen Australië in 2015 toetrad tot de songfestivalfamilie werd dat met enige scepsis ontvangen. Het songfestival leefde misschien enorm in dat grote land aan de andere kant van de wereld, maar ze hoorden toch niet bij Europa? Toch mochten ze blijven en Dami Im had de eer om Australië in het tweede jaar te vertegenwoordigen. Sound of Silence was een strak geproduceerde powerballad, Dami bleek een waanzinnige vocalist en de act was stijlvol en futuristisch. Normaal gesproken voer voor winst, maar helaas was 2016 het jaar van de politieke boodschappen. De Oekraïense zangeres Jamala ging er met de winst vandoor met haar nummer 1944. Of gunde Europa nog niet zo snel de winst aan Australië?
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Patricia Kaas (Frankrijk, 2009)
Terwijl Nederland nog in het Topper-tijdperk vastzat, koos Frankrijk in 2009 met Patricia Kaas voor een nationaal icoon. Et s’il fallait le faire was spannend en sensueel en op het podium werden de smokey eyes en stijlvolle zwarte jurk van Kaas extra aangezet met een fel wit licht. De Franse tekst werd zelfs in verschillende talen vertaald op de schermen. Wat kon de winst van één van de grote vedettes van de Franse chansons nog in de weg staan? Nou, een 23-jarige vrolijke jongen met viool die nog in sprookjes geloofde. Alexander Rybak haalde de winst binnen voor Noorwegen en Patricia Kaas kwam niet verder dan een 8e plek.
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Il Volo (Italie, 2015)
Ze stonden lang bovenaan bij de bookmakers: drie jonge, knappe pop-operazangers die niet zullen rusten tot iedere vezel van je lijf is bevangen door kippenvel. En als het aan de televoters had gelegen, waren ze er in 2015 ook voor beloond. Maar de nationale jury’s beloonden Zweden zoveel hoger dat de winst niet naar Italië maar naar de Zweedse Måns Zelmerlöw ging.
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.