Nieuwe 'feministische' versie van klassieker ‘Emmanuelle’ in de bioscoop: 'op papier geslaagd'

Het was toentertijd een baanbrekende film. "Voor het eerst verschenen mensen bloot op het scherm", zegt Linssen in NOS Met het Oog op Morgen. "Het was een groot succes, want er volgden veel vervolgverhalen."

De film is gebaseerd op het boek 'Emmanuelle' van een Franse schrijfster. Eind jaren vijftig bracht ze dat onder de pseudoniem Emmanuelle Arsan uit. Ze beschrijft daarin seksuele escapades in Thailand, met een bevrijdende toon."

"Het boek is heel anders dan de film. Als je nu naar de film kijkt, schrik je van het seksueel grensoverschrijdende gedrag." In de film komen scènes voor waarin verkrachting wordt getoond.

Door de lens van nu

Is de film uit 1974 nog steeds zo baanbrekend? Linssen vindt het een lastige kwestie. "Het was misschien vooruitstrevend, maar we zaten we middenin een feministische golf, een seksuele revolutie die achteraf gezien ook niet voor alle genders even bevrijdend was", legt ze uit. "Ik denk dat het feit dat seksualiteit meer mainstream te zien was, zeker bevrijdend heeft gewerkt, maar dat zouden we nu anders doen."

Linssen kijkt nu anders naar de originele film dan toen ze hem voor het eerst zag. "Vroeger dacht ik: dat moet ook gewoon kunnen, net zoals ik gewoon naar veel geweld heb gekeken met het idee dat het moest kunnen." De manier waarop zij en veel anderen nu kijken, is sterk veranderd. "Met MeToo is dat misschien versterkt. Je hebt intimiteitscoördinatoren op filmsets met gesimuleerde seksscènes, maar er is ook een trendverschuiving. Sinds het jaar 2000 zie je steeds minder onomwonden seksualiteit of erotiek in films."

Nieuwe versie

De nieuwe film is geregisseerd door de Franse regisseur Audrey Diwan. "Diwan is heel vooruitstrevend; ze heeft een paar jaar geleden een boek verfilmd van Annie Ernaux. Het gaat over een meisje dat in de jaren 60 een abortus zoekt."

Volgens Linssen wilde Diwan duidelijk geen ‘remake’ maken van de film uit 1974. "Ze kreeg het boek in handen gedrukt en vertelt in interviews dat ze de film na tien minuten weer uitzette, omdat ze dacht dat het niets voor haar was. Ze was wel geïnteresseerd in het thema van hoe een vrouw omgaat met haar zoektocht naar lust of seksuele bevrijding."

'Feministische remake'

In de nieuwe film is Emmanuelle geen diplomaat, maar een zakenvrouw in Hong Kong. "Ze werkt als kwaliteitscontroleur in chique hotels. Ze is enorm ‘in charge’, maar is ook niet seksueel onervaren. Ze geniet er alleen niet van."

Op papier is het een goede feministische remake van het origineel, vindt Linssen. Maar In de praktijk pakt het anders uit. "De film vervalt soms in clichématige beelden, waardoor het niet heel vernieuwend of spannend is."

Aan het einde grijpt de film haar wel aan. "Dan krijgt de film nog een maatschappelijke kritiek die verder gaat dan seksualiteit; het gaat ook over vervreemding en eenzaamheid. En dan wordt er ook nog een linkje gelegd met het feit dat we gewend zijn om veel te kijken naar seksualiteit, maar misschien weinig aan het leven deel te nemen. Dan wordt de film bijna romantisch."