'Hoe haal je het in je hoofd om als dichter dyslectisch te zijn?'
- Nieuws
- 'Hoe haal je het in je hoofd om als dichter dyslectisch te zijn?'
Gershwin Bonevacia is sinds 2019 Stadsdichter van Amsterdam. In zijn gedichten beschrijft hij uiteenlopende onderwerpen als duurzaamheid, onderwijs en zelfs Harry Potter. Elke maand verschijnt een van zijn gedichten in Het Parool en in 2017 debuteerde hij met de bundel Ik heb een fiets gekocht.
Video niet beschikbaar
Stadsdichter van Amsterdam
Op filosofische maar vooral poëtische wijze geeft hij vorm uiteenlopende onderwerpen. Gershwin Bonevacia is tot april 2021 Stadsdichter van Amsterdam. "Ik vond het heel eervol, zeker omdat ik zo jong ben en nog zo kort bezig. Ik probeer vooral mezelf te zijn. Maar ook jezelf zijn, dat is heel erg lastig, want wie ben je en hoe ontwikkel je. Wat neem je wel aan, wat niet en welke kant ga je op.
Op een gegeven moment kwam ik erachter dat ik eigenlijk niet zoveel weet over Amsterdam. Ik vond het best wel eng in de eerste fase, en Amsterdam werd steeds groter, een steeds groter monster als het ware. Op die manier komt er heel veel op je af, maar ik heb denk ik de meeste houvast aan de mensen om me heen."
Jezelf blijven, dat is toch best wel lastig
Gershwin is niet door de minste uitgekozen: Dichter K. Schippers heeft hem voorgedragen, nadat hij Gershwin had zien optreden. "Dat was wel echt super bijzonder. Ik spreek K. Schippers nog regelmatig en hij adviseert me ook om vooral jezelf te blijven. En dat is natuurlijk heel makkelijk gezegd, bijna cliché. Maar dat is toch best wel lastig."
Niet bang
Toen ik klein was was ik niet bang, zo gaat de tweede bundel heten, waarvan de publicatie is uitgesteld tot in het najaar. Dat suggereert dat de dichter nu wel bang is. "Zeker. Ik noemde net al die twijfels, over jezelf blijven. Ik ben nu veel meer bang dan ik vroeger was. Ik was dyslectisch. Ik was zwart in een witte wereld. Ik woonde in Rotterdam Zuid. Achteraf denk ik, wow dat je het allemaal gered hebt. En hoe komt het dat je niet bang was."
"Naarmate ik ouder werd, merkte ik dat ik daar steeds meer moeite mee kreeg en dat ik steeds banger werd. Moeite met mezelf zijn, en met mezelf durven zijn. Dat had te maken met zwart zijn. Je wordt op een gegeven moment steeds meer bewust van je huidskleur. Wat het betekent, en dat er daardoor andere regels gelden, kom je achter."
Ik ging me verdiepen in metaforen en synoniemen
Dyslexie
"Maar ook omdat ik dyslectisch ben, loop je tegen uitdagingen aan. Vanaf mijn veertiende, vijftiende ging ik me verdiepen in poëzie, maar hoe haal je het in je hoofd om als dichter dyslectisch te zijn?"
Terwijl het juist die dyslexie was, die zijn liefde voor de taal stimuleerde. "Dankzij heel goede therapie ontdekte ik de creatieve kanten van mensen met dyslexie. Ik ging me verdiepen in metaforen en synoniemen." Hij bleek een bovengemiddelde woordenschat ten opzichte van leeftijdsgenoten, juist door de dyslexie; omdat hij vaak noodgedwongen andere woorden moest zoeken. Spelen met woorden en metaforen werd het begin van zijn dichterschap.
