Marco Borsato: 'Mijn wereldbeeld is duidelijk veranderd'

Twintig jaar geleden beloofde Borsato aan een groep kinderen in Kosovo om hun verhaal te vertellen. "Ik bedacht toen: ik moet dit onderdeel maken van wie ik ben en iedere keer daar op gepaste manier aandacht voor vragen. Niet zoveel dat het gaat irriteren, maar wel dat het recht doet aan het verhaal."

Inmiddels voelt hij zich meer ambassadeur dan artiest. "Bono is een goed voorbeeld geweest. Als je hem hoorde spreken tijdens concerten, had dat altijd een politieke lading. Vaak sprak hij daar nog makkelijker over dan over muziek."

'Opvang in de regio? Daar moet wel plek voor zijn'

Marco Borsato is net terug uit Oeganda waar hij voor War Child vluchtelingenkampen bezocht en sprak met jongeren die hij twaalf jaar geleden als jonge getraumatiseerde oorlogskinderen ook sprak. Hij zit vol verhalen. "Wij hebben heel erg de neiging om te praten over vluchtelingen in getallen. Al die cijfers hebben een gezicht. Een voor- en een achternaam. Een vader en moeder gehad. We proberen de discussie te vernauwen tot moeten we ze wel of niet opvangen."

"Ja, ik vind dat je kinderen in de regio moet opvangen. Maar in Oeganda zijn 1,5 miljoen vluchtelingen. Wij raken al in de war als er duizend mensen de grens overkomen. Dan is iedereen in paniek. Daar zijn 1,5 miljoen vluchtelingen. En voor het eind van het jaar komen er nog eens 250.000 kinderen bij. Dan kan je zeggen: opvang in de regio, maar daar moet dan wel plek voor zijn."

Veerkracht

Marco Borsato is in de twintig jaar dat hij dit werk doet niet cynisch geworden: "Mijn wereldbeeld is duidelijk veranderd. Ik heb een veel genuanceerder beeld van Afrika en andere conflictgebieden in de wereld. Ik zie hoe snel kinderen beschadigd raken, maar ik zie ook de veerkracht."

Meer van De Nieuws BV?

Volg ons op Facebook en Twitter