Steeds meer mensen kiezen voor een afscheidsfotograaf bij een uitvaart

Het idee

Rouwfotograaf Boukje Canaan, die de opleiding voor rouwfotografie heeft opgericht vertelt er over in Villa VdB. Het begon bij persoonlijke ellende. In 2001 verloor ik mijn tweeling Vin en Enzo na negentien weken zwangerschap. Ik kreeg van het ziekenhuis een kopietje mee van de Polaroid die ze gemaakt hadden van de tweeling. Dat is protocol: er moet een foto gemaakt worden als bewijs dat ze bestaan hebben voor het dossier. Ik vond dat zo erg, ik heb die kopie weggestopt en er nooit meer naar gekeken.

In 2009 overleed mijn moeder. Ik dacht: er moeten mooie foto’s komen maar mijn man zei: 'Dat ga jij niet zelf doen.' Daarom maakte een vriend de foto’s. Ik had hem gevraagd een reportage te maken. Het was een grote deceptie! Een stapeltje foto’s waar wij niet eens opstonden. Ik heb hier nachten van wakker gelegen. Ik ben daarna zelf op onderzoek uitgegaan. Andere fotografen vonden het heel eng om een uitvaart te fotograferen. Wat ze dan deden was dat ze een statief neerzette op een plek waar iedereen langs kwam lopen. Toen dacht ik: ik ga dit zelf doen!

Hoe ga je te werk?

'Ik leg heel veel vast. Er zit uren werk in. Er zijn zoveel momenten die je vast moet leggen. Je moet heel goed afstemmen wat mensen willen. Er zijn ook mensen die het heel eng vinden dat ik kom. Een dode fotograferen doe ik altijd als het kan. Ik lever die foto’s aan in aparte mapjes. Bij het doorbladeren van een album komen ze dat dan niet meteen tegen. Ik zorg dat ik heel snel werk, ik blijf niet heel lang staan voor een foto. Ik ga ook in het zwart, de crew is in het zwart. Elke spreker, elk wisselmoment, alles is belangrijk. Details, het licht, mooie plekjes.

Nieuwe opleiding

In 2015 is Boukje de opleiding afscheidsfotografie gestart en er hebben inmiddels 70 mensen een diploma gehaald: 'De opleiding duurt een jaar, er kunnen maar 10 mensen per jaar meedoen. We doen heel veel: Huiswerkopdrachten, foto’s. Maar de opleiding gaat vooral over communicatie. Hoe je afspraken maakt met je klanten/nabestaanden. Wat doe je als je zelf geraakt wordt. Of als er iets onverwachts gebeurt. Hoe handel je? Dat zijn onderwerpen die we bespreken.'