Gemeenten nemen vaker afscheid van mensen zonder nabestaanden

Relus Breeuwsma, wethouder van Alphen aan den Rijn, bevestigt deze trend. "We zien een lichte stijging. Vorige perioden telden we 5 tot 7 eenzame uitvaarten, dit jaar al 10", vertelt hij. Eenzaamheid lijkt een belangrijke factor te zijn; vaak zijn deze mensen lange tijd uit beeld van instanties en familie.

Joris van Casteren, schrijver en coördinator bij de Stichting de Eenzame Uitvaart, merkt in Amsterdam zelfs zo’n 500 eenzame overlijdens per jaar op. "Lang niet alle gemeenten besteden dezelfde aandacht aan deze situatie. Dit vraagt om een betere aanpak", zegt hij.

De rol van de gemeente

De gemeente komt in beeld wanneer er melding wordt gemaakt van een overlijden. Dit gebeurt vaak via een dokter of de politie. "Het huis wordt onderzocht op adresboeken en andere informatie. Als er geen familie te vinden is, hangen we soms een oproep op in lokale cafés", legt Breeuwsma uit. Hij benadrukt de noodzaak van deze inspanningen: "Dit kost veel tijd en energie, maar dat zijn we verplicht."

Er zijn ook situaties waarin nabestaanden niet willen betalen. In zulke gevallen kan de gemeente uiteindelijk de kosten op zich nemen. Dit blijkt echter niet altijd voldoende te zijn; veel mensen in de bijstand kunnen de kosten van een uitvaart niet betalen.

Een laatste eer

Joris van Casteren legt uit dat hij vaak betrokken wordt bij deze uitvaarten. Hij probeert een beeld van de overledene te vormen door te kijken naar persoonlijke spullen en zoekt naar een dichter die een gedicht kan maken. "Het is een behoorlijke klus, maar het geeft een stem aan diegenen die vaak vergeten worden", zegt hij.

Deze inspanningen zijn belangrijk voor de gemeenschap, aldus Van Casteren: "Dit is beschaving, hoe je omgaat met doden. Het is een misstand als mensen zo doodgaan."

De situatie vraagt om meer aandacht en betere beleidsvoering. Zoals Breeuwsma concludeert: "We willen in Alphen aan den Rijn kijken wat we kunnen toevoegen. Dit is een belangrijk onderwerp."