Amalia de Tena over het bizarre verhaal van de financiële ondergang van haar familie

Stille periode startpunt van het schrijverschap

Amalia de Tena is geboren en getogen in Mérida, het zuidwesten van Spanje. Ze studeerde Spaanse taal- en letterkunde aan de universiteit van Barcelona. Ze wilde nooit schrijver worden, maar nu heeft ze op 64-jarige leeftijd toch haar debuutroman geschreven. Vanwege een operatie aan haar stembanden mag ze lange tijd niet meer praten, zelfs fluisteren is verboden. Haar vak als docente Spaans kan ze daarna niet langer uitoefenen. Deze ‘stille’ periode betekent het startpunt van haar schrijverschap.

"Het was een avontuur om het boek te schrijven", vertelt ze in Kunststof. Amalia schreef het boek in het Spaans. Het is in het Nederlands vertaald door Els Pelgrom.

Stem van het meisje

In het boek Jij krijgt van mij een wit paard cadeau schetst ze een beeld een ooit rijke en voorname Spaanse familie die plotseling alles kwijtraakt. Het speelt zich af in de periode 1965 tot 1975 in het Spanje onder de dictatuur van Franco. Het boek is fictie, maar veel gebeurtenissen die ze beschrijft zijn autobiografisch.

Het verhaal wordt verteld vanuit het gezichtspunt van het meisje Ana. Als het boek begint is ze acht jaar. Amalia: "Mijn eerste herinnering is de eerste scène van het boek. Ik was toen acht en was midden op zee, afgedwaald van de kust. De stem van een kind die vertelt dat ze doodsbang is midden op de zee, leek me heel geloofwaardig."

De enige die haar uit die penibele situatie midden op zee kon redden is haar vader. "Hij was mijn redder in nood." Het beeld van de sterke vader wil ze heel graag vasthouden, maar dat blijkt lastig.

Armoede

Op een bepaald moment raakt het geld op en belandt het gezin in armoede. Er zijn tijden dat de ijskast leeg is en er geen eten meer in huis is. Door de nieuwe situatie ontstaan veel spanningen tussen de ouders. De vader van het gezin is een instabiele figuur, wiens stemming altijd onvoorspelbaar is.

Het lijkt heel erg op wat Amalia zelf ook heeft meegemaakt: "Mijn vader begon raar gedrag te vertonen. Hij kon de werkelijkheid niet meer aan. Status was heel belangrijk voor hem, hij vond het vreselijk dat hij geen geld meer had." Ze beschrijft een continu gevecht tussen liefde én haat voor haar vader.

'Humor is een soort bescherming'

Ondanks de heftige familiegeschiedenis zit er ook veel humor in het boek. "Humor is een manier om het leven niet zo zwaar te maken. Het is ook soort bescherming. En in de moeilijke tijden wilde ik ook vrolijk zijn voor mijn moeder."

In Barcelona ontmoet ze de Nederlandse schrijver Herman Koch, met wie ze is getrouwd. Sinds 1991 woont ze in Nederland. Samen hebben ze een zoon, Pablo, aan wie ze boek heeft opgedragen.