Hoe wordt de wereld van de klassieke muziek minder wit?

"Vroeger waren mijn zusje en ik de enige gekleurde kinderen in de zaal. Tot een jaar of vijftien geleden was het concertgebouw een zaal vooral voor witte mensen. Ik had dat toen niet zo door. Zo is het nu eenmaal, dacht ik. Dat beeld is nu aan het veranderen en dat vind ik buitengewoon terecht", zegt Stephan Sanders.

"Heel veel zwarte mensen begonnen te geloven dat klassieke muziek iets voor witte mensen is. Dat is waanzin, want muziek is van niemand en van iedereen."

Buitenstaander

"Op mijn zesde kwam ik in aanraking met de viool. Die klank greep mij zo erg, dat ik besloot het instrument mee te nemen in de rest van mijn leven", aldus Yannick Hiwat. "Ik voelde me geen buitenstaander totdat ik daar door mijn omgeving op werd gewezen. De buitenwereld vond het niet normaal dat er donkere musici zijn."

"Het belangrijkste is dat jonge mensen zo snel mogelijk in aanraking komen met een instrument", vult Sanders aan. "Vroeger had je muziekscholen. In mijn tijd kreeg je blokfluitles op school. Je vindt dan een verhouding met je eigen lichaam en ademhaling, maar ook met muziek. Dat is fundamenteel."

Educatie

"Het is ook heel belangrijk dat de verschillende bronnen van de gecanoniseerde, klassieke componisten bekend worden. Witte mannen uit Europa hebben heel vrijelijk geput uit een enorm arsenaal aan Aziatische en Afrikaanse muziek", weet Sanders.

"Als we iets willen veranderen binnen de cultuur sector, dan is educatie essentieel", gaat Hiwat verder. "Er is een diepe, rijke put aan historie en voorgangers. We kunnen eeuwen aan rolmodellen vinden, als we die zoeken. Die moeten we ook aangereikt krijgen in onze muziekopleiding."