Mike Boddé over zijn bipolaire stoornis: 'Ik duidde het als een soort grilligheid'
- Nieuws
- Mike Boddé over zijn bipolaire stoornis: 'Ik duidde het als een soort grilligheid'
Muzikant, theatermaker en schrijver Mike Boddé, onder meer bekend van zijn cabaretduo Mike & Thomas en van zijn boek Pil (2010), waarin hij openhartig vertelt over de depressie die hem overviel, schreef een nieuw boek: Poolreiziger. Dat gaat over de achtbaan waarin hij terechtkwam toen hij te horen kreeg dat alles in zijn hoofd nét even anders blijkt te zitten. Het gaat om een bipolaire aandoening, vertelt hij in Kunststof.
Mike Boddé, muzikant, theatermaker en schrijver - Kunststof
Een leven tussen donker en zwart
Mike Boddé vertelt dat hij vanaf zijn dertiende langzaam steeds depressiever werd. "Vanaf mijn 24e wist ik zeker dat er wat aan de hand was. Ik was labiel, onzeker, leidde een leven tussen donker en zwart. Ik luisterde Rachmaninov en Chopin. Mijn ouders hadden het niet echt door. Ik was me er zelf ook lange tijd niet bewust van en zweeg erover."
"De eerste psychiater gaf me Seroxat, een medicijn dat je nóóit moet geven aan iemand die bipolair is. Maar dat wisten we toen dus nog niet. Ik tuimelde in een diep dal. Duizenden keren wilde ik dood. We hoeven daar niet dramatisch over te doen. Suïcidaliteit bij depressieve mensen is voor een belangrijk gedeelte de wens dat de ellende voorbij is. Het is lang niet altijd een oprechte doodswens."
Poolreiziger
"Tijdens mijn diepste depressie kon ik niet naar muziek luisteren, maar muziek is gelukkig wel weer de vriend geworden die ik altijd gehad heb. Je zou kunnen zeggen dat muziek georganiseerde, trillende lucht is. Maar het is ook de allerhoogste vorm van kunst die er bestaat. Ik heb een emotioneel bestaan met de muziek, maar ik heb de ratio nodig als anker."
In 2010 verscheen Pil, over de depressie die Boddé begin jaren 90 overviel en hoe humor en de farmaceutische industrie hem uiteindelijk door deze gitzwarte periode heen hielpen. Door schade en schande ontdekte hij in de afgelopen periode dat het verhaal van zijn bestseller achterhaald is. In een nieuw boek, Poolreiziger, doet hij verslag van de achtbaan waarin hij daarna terechtkwam.
Hoge pieken, diepe dalen
"Ik heb altijd van die wisselende stemmingen gehad en heb mijn bipolaire stoornis geduid als een soort grilligheid, wisselvalligheid. Mijn pianolerares noemde mij altijd 'schwärmerisch'. Ik weet niet precies wat dat betekent. Als je een bipolaire aandoening hebt, zijn de dalen dieper dan bij een ander, maar de pieken zijn ook hoger."
"Dat we er nu toch achter zijn gekomen, kwam omdat ik was gestopt met een bepaalde pil. Ik kreeg door dat medicijn enorm last van mijn gebit, ik had te weinig speeksel. Ik had de dosis heel langzaam afgebouwd. Zes weken later pleurde ik in een gigantische depressie. Ik kwam op een wachtlijst voor psychiatrische hulp. Intussen schreef de huisarts met de beste bedoelingen Prozac voor. Dat is nóg zo’n pil die je nooit moet geven aan iemand met een bipolaire stoornis. Daarna viel het niet meer te ontkennen."
Diagnose
De manieën die hij heeft, zijn van het type dat hoort bij bipolair type 2: hypomane episodes. Niet zo erg dat je denkt dat je Jezus bent, naakt over de grachten paradeert of het familiekapitaal vergokt, zoals bij mensen met type 1, maar wel: met vier uur slaap toe kunnen, heel veel schrijven, dingen maken en overal wat van vinden, ook op sociale media.
"De diagnose was heel welkom, voor mij, misschien ook voor mijn omgeving. Dat stomme, grillige gedrag van mij is dus mijn aandoening. De diagnose brengt een heel proces op gang en laat je terugdenken aan dingen die zijn gebeurd, beloftes die je niet kon waarmaken, projecten die bij voorbaat te wild bedacht waren. Maar ik denk ook aan dingen die het me gebracht heeft."
Denk je aan zelfmoord of maak je je zorgen om iemand? Praten over zelfmoord helpt en kan anoniem via de chat op www.113.nl of telefonisch op 0800-0113.
Gerelateerd
