Eva Line de Boer: 'Ik vind vreemde eenden heel leuk op begrafenissen'
- Nieuws
- Eva Line de Boer: 'Ik vind vreemde eenden heel leuk op begrafenissen'
Eva Line de Boer is theaterregisseur. In haar voorstellingen geeft ze vorm aan haar fascinatie voor het delen van emoties in de openbare ruimte. In samenwerking met Het Zuidelijk Toneel maakt ze de voorstelling Rust zacht Billy: een voorstelling over afscheid nemen, een stuk waarin wordt gepleit voor een open relatie met de dood.
Pieter van der Wielen spreekt in Nooit Meer Slapen met Eva Line de Boer.
Video niet beschikbaar
Persoonlijke fascinatie
Tijdens haar studie begon ze al met het maken van voorstellingen over de dood en over rouw. Ze vindt de dood in combinatie met de openbare ruimte iets interessants.
"Hoe mensen een monument maken voor iemand die overleden is: dat is blijkbaar iets waardoor ik gefascineerd ben. Vooral door de rituelen eromheen. Want de dood zelf vind ik onbevattelijk, die is tegelijkertijd heel lichamelijk en ook heel abstract."
Volgens mij is het fysiek best lastig om het leven los te laten
In haar voorstelling onderzoekt ze de rituelen om het sterven heen. Wat doen we? Wat zeggen we? Waar gaat het over? Met haar voorstelling wilde ze ook iets toevoegen aan de al bestaande rituelen: "Een fictief ritueel, iets wat anders is, iets wat eigenlijk nooit mag, althans niet in het echt. In het theater mag het wel."
Daarbij probeert ze de juiste balans te vinden, niet te zwaar, ook niet te licht: :Ik wil het laten balanceren op de grens tussen humor en daar waar je geraakt mag worden. Ik kan veel beter huilen als ik eerst heb gelachen, en precies andersom. Dat grensgebied waar huilen bijna lachen wordt en lachen huilen, vind ik heel erg mooi."
De afscheidsspeeches
In de voorstelling worden afscheidsrituelen opgevoerd: er wordt muziek gedraaid en er worden afscheidsspeeches gegeven. "We hebben veel speeches toegestuurd gekregen en ook via het internet gevonden. Wij hebben die verschillende speeches gebruikt in de voorstelling. En die speeches zijn zo echt, tot in de details, en zo zorgvuldig dat het soms echt absurd wordt."
Want hoe vang je nou iemand in een afscheidsspeech, wanneer is iets goed genoeg? "Ik denk dat je met hele specifieke details heel dichtbij die mensen komt. En ook bij eigen herinneringen."
Ze geeft een voorbeeld: "De opa die een eclectische heggenschaar gebruikt en dan alle beveiliging eraf heeft gehaald, en ook nog allemaal provisorische verlengsnoeren gebruikt. Dan zie je toch meteen een soort man voor je."
Het mooiste is als mensen hun oordeel enigszins bijstellen, verdraaien of loslaten
Dat afscheidsspeeches horen bij een begrafenis of overlijden, is helemaal niet zo vanzelfsprekend. In andere culturen wordt er soms wel iets voorgelezen of voorgedragen, maar zo persoonlijk als wij het maken, dat komt elders niets per se voor.
“En hoe onhandig en hoe mooi dat kan zijn. Er zit heel veel schoonheid in, en dat ben ik heel erg gaan waarderen door dit project."
Gerelateerd
