Sahil Amar Aïssa: 'Ik heb nu genoeg te zeggen over culturele identiteit'

Het nest verlaten

Op zijn negentiende verliet Sahil zijn ouderlijkhuis in Roosendaal, met de belofte elke week nog één keer thuis te eten. "Het is helemaal niet zo normaal voor een ongetrouwde Marokkaanse jongen om uit huis te gaan zonder dat hij getrouwd is. Ik was ook de eerste van generaties van mijn familie die op kamers ging. Mijn moeder die dacht: dit is het… Dit is het einde, we zijn hem kwijt. Zij had dit nog nooit meegemaakt.

Mijn ouders zijn eerste generatie Marokkaanse Nederlanders. Zij komen uit het Rifgebergte en kwamen hier met de missie om een leven op te bouwen. Mijn generatie was de eerste die ook echt voet in de grond kon zetten, wij hadden immers de taal en opleiding mee. Dus wij voelden allemaal: nu moet er gewerkt gaan worden, zodat we stabiliteit gaan krijgen in dit land. Ik wist dus als ik het huis uit ga, dan moet dat zijn voor werk."

Poldermocro’s

In 2015 kwam Sahil bij BNNVARA terecht en maakte in het begin veel items voor 101tv. Daarna volgden programma's als Spuiten en Slikken, DWDD Yung, 3 op Reis en Make Holland Great Again. In Poldermocro’s is hij voor het eerst te zien als presentator van een programma dat verbonden is aan Marokko.

"Ik wil dat ik bekend sta als als Sahil Amar Aïssa, dat is die jongen die heel goede film en televisie maakt. En ik wil niet dat ik bekend sta als Sahil Amar Aïssa, die maakt heel goede televisie over Marokkanen. Poldermocro’s was iets waar ik me nu comfortabel bij voelde, ik heb hier nu genoeg autoriteit in. Ik heb nu genoeg te zeggen over culturele identiteit, ik ben door al die gedachtenspinsels en twijfelingen geklommen. Dat viel samen met programmamaker Jalal Bouzamour die al tien jaar bezig was om Poldermocro’s te kunnen maken."

Ben ik Marokkaans genoeg?

Sahil herkent niet enkel de gedachten en twijfels bij de deelnemers, maar ook de diverse visies op het leven en de Marokkaanse cultuur. "Ik heb delen van alle zes deelnemers in mij, ik ben ook Riffijns, ik ben ook trots op de cultuur bijvoorbeeld. Ik snap alle zes deelnemers. Alles waarmee zij kampten en elke vraag die ze hadden, dat zijn vragen die ik tien jaar geleden ook heb gehad. Moet ik kiezen? Ben ik Marokkaans genoeg? Wat is een Marokkaan? Wat is een Nederlander überhaupt? Moet ik me aanpassen of moeten anderen zich aanpassen aan mij? Moet ik meer doen om Marokkaanser gezien te worden?”

'Verkaasd'

Deelneemster Yasmine vraagt zich in Poldermocro’s af hoe 'verkaasd' zij eigenlijk is. Ze is geboren en getogen in de Achterhoek en krijgt vaak te horen dat ze vernederlandst is. Sahil: "Met verkaasd wordt gedoeld op in hoeverre je overeenkomt met de Nederlandse cultuur en hoe minder geïnteresseerd en geïnvesteerd je bent in de Marokkaanse cultuur.

Ik heb zelf niks met het woord verkaasd en ik gebruik het ook nooit. Het wordt vaak gebruikt om iemand te reduceren, om een Marokkaanse Nederlander te reduceren. Om zijn culturele achtergrond te onteigenen. Door 'jij bent verkaasd' te zeggen, wil je eigenlijk te zeggen: de culturele schatten van je ouders heb je links laten liggen. Dat kan mentaal pijn doen, daar kun je mensen onzeker mee maken."