Maxim Hartman: 'Mensen denken dat ik vrouwen haat, maar dat is helemaal niet zo'

'Mannen zijn sukkels'

“Ik word vaak verkeerd begrepen", vertelt Maxim Hartman. "Als het over vrouwen gaat bijvoorbeeld. Mensen denken dat ik vrouwen haat, maar dat is helemaal niet zo. Je moet vrouwen serieus nemen. Ze zijn superieur, op bijna alle vlakken. Ze hebben het niet nodig om voorzichtig aangepakt te worden, je moet er gewoon met gestrekt been in. Ik steun vrouwen. Mannen zijn sukkels. Ze laten over zich heen lopen. Ze vinden het prima dat een vrouw alles bepaalt.”

Hartman is zich ervan bewust dat hij een niet altijd de makkelijkste is om mee te werken. "Je hebt ook je eigen verantwoordelijkheid. Ik heb bij de VPRO ooit na één aflevering de stekker uit een programma getrokken, omdat ik niet kom instaan voor de inhoud. Moest ik op het matje komen. Op zo’n moment ben ik autoritair, maar ik wéét ook het beste hoe het zit. Als ik zelf een fout maak, vergeef ik mezelf moeiteloos.

Wietplantage in Thailand

Mensen die twijfelen, die probeer ik te helpen. Maar ik heb denk ik geluk. Als ik een keer ga tennissen, wil ik meteen prof worden. Als ik in crypto’s stap, wil ik het echt beheersen. Laatst heb ik vier hectare grond gekocht in Thailand, waar ik wiet op verbouw. Ik was daar op vakantie en ik kwam erachter dat dat sinds kort mag.

Je mag het alleen niet verhandelen of roken. Als ze je pakken word je onthoofd, dat doen ze daar nog. Dus ik moet nog bedenken hoe ik het van het land ga halen.”

'Mijn stiefvader was een halve crimineel'

Mijn stiefvader was een halve crimineel. Van hem heb ik geleerd dat je een beetje druk moet zetten als er onrecht is." Zo zette de presentator ooit druk op een arts toen zijn zoon ziek was en spoorde een WW-ambtenaar op zijn uitkering af te dwingen. "Maar: dreigen mag alleen als je David bent. Als je Goliath bent dan kan dat niet, dat kan ik niet accepteren.”

Zelfvertrouwen

“Als ik veel zelfvertrouwen heb en anderen niet, dan word ik zachter en vriendelijker. Maar als iemand dat niet is, laat ik van me horen. Hard, scherp en krachtig moet je zijn. Ik haat muziek die emotioneel maakt. Jij bent anders, zachtaardig.

Het is ontstaan in mijn puberteit. Toen merkte ik dat ik verlegen en onzeker was. Daar had ik zó schijt aan. Toen zag ik een film op televisie, Witte zwanen, zwarte zwanen, over een jongen die ging boksen. Dat ben ik toen gaan doen en binnen de kortste keren was ik daar vier, vijf keer in de week te vinden. Ik was onoverwinnelijk, ik won van mannen die dertig waren, politiemannen.

Ik heb inmiddels het kraantje gevonden in mijn hersenen. Ik weet precies hoe ik het aan moet zetten. Ik ben heel dwingend, ook tegen opdrachtgevers bijvoorbeeld, die maak ik met de grond gelijk. En dan krijg je soms toch wat je wil. Nog steeds heb ik meer boosheid dan de rest. Maar voor de natuur heb ik respect.”