De Groninger HIV-zaak was wereldnieuws, en nu is het verfilmd

Tim Leyendekker was verbijsterd toen hij in 2007 over de Groninger HIV-zaak hoorde. "Ik vond het ongelofelijk om te lezen dat er mensen waren die andere mensen dat soort dingen aandeden. Heel heftig." Leyendekker wilde echter geen 'standaard rechtbankfilm' maken, maar dieper in het verhaal duiken. "Toen kopte de Telegraaf al snel met 'HIV-monsters'. Maar ik las ook dat het gewoon mensen waren die gewoon banen hadden, in de verpleging bijvoorbeeld. Monsters kunnen niet op zo'n plek werken, dus er moet meer zijn. Dat was iets wat mij interesseerde."

Bizarre zaak

Misdaadverslaggever Mick van Wely werkte in die tijd bij het Dagblad van het Noorden en heeft de zaak uitgebreid gevolgd. "Het was met afstand de meest bizarre zaak waar ik ooit van had gehoord en waar ik ooit over heb geschreven. Dat is ook de reden dat ik er drie jaar in ben gedoken." Hij schreef in 2010 het boek Verdoofd, Verkracht en Besmet over de Groninger HIV-affaire.

Volgens van Wely was dit een zaak waarin twee personen elkaar versterkten: Peter M. en Hans J. "Er ontwikkelde zich tussen die twee een hele rare relatie waarbij Hans een slaafje was van Peter. Het moest allemaal extremer, extremer, extremer. Tot het idee kwam dat ze een clubje wilde creëren van HIV besmette mensen, zodat je geen bescherming meer hoefde te hebben. Ze smeerden elkaar in met HIV besmet bloed. Psychologen beschreven dat er een gevaarlijke chemie bestond tussen die twee."

Mick van Wely heeft Tim Leyendekker tijdens de ontwikkelingsfase van de film een rondleiding van de plaatsen delict gegeven. Leyendekker: "Dat was heel interessant, ook om te zien hoe er deuren opengingen die voor mij alleen gesloten bleven. We zijn onder andere op de Colijnlaan geweest, waar de seksfeesten gegeven werden. Daar woonde een half blinde en dove man, die zich eigenlijk niet zo goed realiseerde wat daar allemaal gebeurd was."

Daders

In de film laat Leyendekker ook daders Peter M. en Hans J. aan het woord. Peter, gespeeld door een acteur, toont geen berouw. Hij ziet zijn daden juist als iets liefdevols.

Leyendekker: "Wat ik heb gedaan is het gruwelijke van de zaak naast iets moois gelegd, en dat is het symposium van Plato. Dat is een tekst waarin zeven mannen samen op zoek zijn naar de betekenis van eros; van liefde, waarheid en schoonheid. Wat we nu horen is heel gruwelijk, maar deze mensen gingen naar elkaar op zoek en wilden seks. Laten we ervan uitgaan dat dat betekent dat die mensen bij elkaar wilden zijn, en dat de oorsprong misschien wel liefde is."

NRC schreef over de film: 'Feast breekt een lans voor de daders'. Daar is de regisseur het niet mee eens: "Dat is niet mijn bedoeling. Ik heb het gevoel dat dat komt doordat ik ook geen lans breek voor de slachtoffers. Dan sta je gelijk aan de andere kant. Zo praten we vaak over dit soort dingen: Goed en kwaad, zwart en wit."

Oordeel

Van Wely schrikt als hij hoort dat Peter M. zijn feesten 'liefdevol' noemt. "Die man is geen steek veranderd. Hij was levensgevaarlijk, en als ik dit hoor houd ik mijn hart vast." Volgens hem waren de slachtoffers voor een deel ook onervaren bezoekers van seksfeesten. "Er was er een die werd wakker aan een plas, die wist niet meer wat er gebeurd was en een tijdje daarna hoorde hij dat 'ie besmet was."

Toch kregen de daders een lagere straf dan werd geëist: 9 en 5 jaar. Van Wely: "Uiteindelijk heeft de rechter alleen poging tot mishandeling bewezen geacht, omdat niet kon worden vastgesteld waar ze hun besmetting opgelopen hadden. Dat was zeer teleurstellend voor de slachtoffers."

Meer van De Nieuws BV?

Volg ons op Instagram, Facebook en Twitter.