Wat zijn de beelden van de coronacrisis?

Willem de Kan en Naomi Modde zijn twee van die fotografen. Waar Naomi vooral bij gezinnen thuis fotografeerde, trok Willem de stad in: "Alle straten waren toen wel echt leger dan nu. Ondertussen zijn al veel dingen aangepast, maar dat was toen niet het geval. Alles was van gevarentape aan elkaar geplakt ongeveer. En dat is wel interessant als fotograaf. Een van mijn foto's is gemaakt in de McDonalds, daar werd een stuk plastic gewoon over de toonbank heen gehangen met een gat erin waar je je Big Mac uit kon halen. Als zelfs zulke grote multinationals het niet netjes voor elkaar krijgen...", zei hij in NOS Met het Oog op Morgen.

Ongekend beeld

Naomi ging echt naar binnen, achter de voordeur. Dat was haar gebied: "Ik heb de kaart van Rotterdam erbij genomen en ik wilde graag in iedere wijk een gezin vinden waar ik mocht fotograferen. Dat voortraject alleen al heeft van april tot begin mei geduurd." Ze vond het bijzonder om te zien dat mensen je echt wel toelaten:

"Bij sommigen lag de popcorn van de avond ervoor nog onder de bank. Als fotograaf is dat een cadeautje, want dat betekent dat mensen je echt heel even toelaten in hun leven. Ik vroeg van te voren om niet op te ruimen, maar dat deden sommigen natuurlijk wel. Toch heb ik op deze manier echt wel het dagelijks leven gefotografeerd, mét thuisblijvende kinderen ook. Want de basisscholen waren toen nog dicht. Dat was natuurlijk een heel ongekend beeld. Ouders die thuiswerkten, maar ook juffrouw waren én ouder. Alles tegelijk en op schema."

Beschikbare leefruimte

Wat Naomi vooral opviel was het verschil in de beschikbare leefruimte: "Ik heb een huis in Kralingen gehad waar een dakterras was. Daar konden Jip en Julia met z'n tweeën even stoom afblazen. De bokshandschoenen werden er zelfs bijgehaald. Er werden daarnaast ook overal werkplekken gemaakt. Dus het ene gezin bestelde bij IKEA een bureau en liet dat simpelweg bezorgen. Maar ik heb ook een foto gemaakt van een jongen in West, Geronimo, die dus echt bovenaan de trap, waar normaal de was hangt, zijn kleine werkplekje van één bij één had gemaakt. Met leenlaptop. Je ziet dus echt de verschillen tussen die leefruimtes en wat beschikbaar is."

Kneuterig

De foto's van Willem gingen vooral over de kleine praktische oplossingen die tijdens die eerste maanden moesten bedacht worden: "Het wordt snel een beetje kneuterig als je ziet dat mensen het op hun eigen manier moeten oplossen. Zo heb ik een foto gemaakt van een afgesloten skateplek, door de gemeente geregeld, maar het blijkt toch veel te moeilijk om zo'n kuil af te sluiten. Dus hadden ze er gewoon de hekken ingegooid i.p.v. omheen gezet. Wat ik fijn vond, was dat het heel snel gekke situaties opleverde."

Tompoes

Een opvallend beeld is de voorkant van het boek. Daarop zie je een openstaande deur en een hand die grijpt naar een tompoes op een bordje: "Op een gegeven moment moest de serie zich verplaatsen naar binnen, want mijn vriendin kreeg corona. Zij moest toen twee weken binnenblijven, maar ik ook als ik contact met haar zou hebben. Dat kon natuurlijk niet, want ik moest naar buiten kunnen om te fotograferen en wilde mij aan de richtlijnen houden. Zij heeft dan maar twee weken in de slaapkamer gezeten en ik lag twee weken op een matje in de woonkamer. Op het moment van de foto was het koningsdag en dan eten we traditioneel gezien altijd een tompoes. Maar dat ging nu wat anders. Het beeld zag er te goed uit om geen foto van te maken."

Download de NPO Radio 1-app

Met onze app mis je niks. Of het nou gaat om nieuws uit binnen- en buitenland, sport, tech of cultuur; met de NPO Radio 1-app ben je altijd op de hoogte. Download 'm hier voor iOS en hier voor Android.