Uitrusten? 'Dat kan ik helemaal niet.' Arjen Lubach gaat in zomer gewoon door

Uitrusten? 'Dat kan ik helemaal niet'

Arjen Lubach gebruikt de zomer voor try-outs van een nieuwe theatershow. Uitrusten is er voor de presentator niet bij. “Dat kan ik helemaal niet. Ik vind theaterspelen heel leuk. Ik ben begonnen in het theater, dat weten niet veel mensen. Ik stond in het theater, daar is een keer iemand van de VPRO komen kijken en die zei: we vinden jou eigenlijk wel grappig, wil je niet iets voor tv doen.” Het werd het begin van een reeks populaire tv-programma’s.

“Daarvoor heb ik twaalf jaar lang grapjes moeten maken in het theater. Het was heel gênant in het begin, ik heb het echt moeten leren." Bij Lubach was theater niet bepaald met de paplepel ingegoten. "Ik kom uit een heel ander milieu. Mijn vader was hoogleraar, mijn moeder was jurist, mijn broer is advocaat. De vraag was, wat ga je studeren.” De universiteit was zijn toekomstbeeld. Van de Kleinkunstacademie had hij überhaupt nog nooit gehoord.

Zwart gat

Het was even wennen, de stilte na de hectiek van de dagelijkse latenightshow. "Televisie slokt al je aandacht op", vertelt Lubach. "En dan heb je ineens de tijd, zit je in een weiland en denk je na over de wereld en die is eigenlijk niet zo leuk." Hoe ga je om met de wereld als deze niet omgezet hoeft te worden in satire? "Dat de wereld op dezelfde manier tot je komt, daar had ik het even moeilijk mee."

"Ik heb een manier nodig om de wereld te verwerken. Dat doe ik met schrijven, met een kneedbare versie van de werkelijkheid die ik wel kan snappen. En dat is met comedy en de avondshow ook. Het is een hele fijne manier om in een ingewikkelde periode als nu de wereld te snappen."

'Ik was altijd een soort wannabe hedonist'

Vorig jaar werd bij de presentator een tumor in zijn schildklier ontdekt. Goedaardig bleek achteraf, maar er gingen wel een aantal maanden onderzoeken en onzekerheid aan vooraf. "Ze hebben mijn halve schildklier eruit gehaald. Het was bizar. Het was niet zo'n hele leuke periode."

"Ik heb een vrouw, zij heet Martine, en zij is de belangrijkste persoon in mijn leven. Samen met haar doorsta ik vrijwel alles.

Ik was altijd een soort wannabe hedonist. Ik had altijd het idee, ik ben gewoon zo’n gast die in z’n eentje eindigt in een penthouse uitkijkend over de stad. Eenzaam, maar toch avontuurlijk. Dat ben ik hélemaal niet geworden."