Staande ovaties in Cannes: wat is de formule voor een goed applaus?
- Nieuws
- Staande ovaties in Cannes: wat is de formule voor een goed applaus?
Er is geen plek op aarde waar applaus zo belangrijk is als op het filmfestival in Cannes: het hoort bij de etiquette van het evenement en een applaus van slechts vijf minuten is een klap in het gezicht voor de makers. In De Nieuws BV vertellen filmjournalist Robbert Blokland en publieksopwarmer Wouter Monden over de mythische status van het applaus in Cannes.
Video niet beschikbaar
Het uitbundig klappen in Cannes is op zichzelf al een film waard. Het record van de langste Cannesklap staat op ruim twintig minuten, voor de film 'Pan's Labyrinth' uit 2006. Tijdens deze editie van het Franse filmfestival zijn er nog geen klaprecords gebroken, weet filmjournalist Blokland. Maar een respectabele negen minuten werd geapplaudisseerd voor 'Killers of the Flower Moon' van Martin Scorsese, die daarmee tot nu toe de winnaar is.
Iedereen moet meedoen
Cabaretier en publieksopwarmer Monden weet als geen ander hoe je een publiek laat applaudisseren. Volgens Monden is het geheim van een goed applaus dat het enthousiast moet zijn en dat iedereen meedoet. "Als het eenmaal los is, dan blijft iedereen ook doorgaan." Een grote ster die de handen op elkaar krijgt helpt ook goed, vult Blokland aan: "Als de hoofdrolspeler zelf blijft klappen, dan stop je ook niet."
Wat volgens Monden ook meespeelt is kuddegedrag. "Je merkt dat wel eens in het theater waar je misschien zelf denkt: ik vond het leuk, maar ik hoef niet per se te gaan staan. Maar als iedereen om je heen dat wel doet, dan doe je toch mee."
Welwillend publiek
Wie er in de zaal zit, speelt ook een grote rol. Blokland legt uit dat er verschillende voorstellingen zijn, zoals voor alleen journalisten. "Dat zijn persvoorstellingen, daar kunnen we lekker zuur wezen." Maar tijdens het premièrefeest zit er een veel minder kritisch publiek, namelijk de makers van de film: van cast en crew tot familieleden. Dan weet je dat het publiek zeer welwillend is en er sowieso een staande ovatie komt.
"Het is een ontlading die vrijkomt", zegt Blokland, die vertelt dat het wel vier jaar kan duren voor een film op het witte doek prijkt. "Dan maakt het eigenlijk niet meer uit of de film goed is of niet, iedereen wil die energie eruit gooien."
Stilte
Nu is applaus niet de enige vorm van waardering die een film kan krijgen. Zo kreeg de film 'The Zone of Interest' van Jonathan Glazer een korte vijf minuten applaus, maar dat paste volgens Blokland ook precies bij de hallucinante oorlogsfilm. Ook de film 'Schindler's List' kreeg tijdens de première in Nederland een ovatie in de vorm van stilte.
Gerelateerd
