Winfried Baijens: 'Toen ik verliefd werd op een jongen voelde het pas echt goed'
- Nieuws
- Winfried Baijens: 'Toen ik verliefd werd op een jongen voelde het pas echt goed'
Verliefd werd hij wel. Maar, toen hij iets voelde voor een jongen, wist hij pas echt wat verliefd zijn was. NOS-presentator Winfried Baijens dacht altijd dat hij zich vergeleek met andere jongens. Scenarist Manju Reijmer herkent dat wel, de vraag was 'Wil ik zijn zoals zij, of wil ik ze?'. In 'Uit de Boekenkast' vertellen zij over hun coming-out en waarom extremen gevierd moeten worden.
Video niet beschikbaar
Winfried Baijens groeide op in een dorp, op een halfuur fietsafstand van Terneuzen. In 1988 kwam Paul de Leeuw naar de stad, waar hij voor het publiek werd uitgejoeld om zijn seksualiteit, waarop hij het toneel verliet. Dat maakte indruk op Winfried: "Dat wist ik toen nog niet maar ik denk nu dat het is omdat ik het zo gaaf vond dat hij anders was dan anders, dat wilde ik zelf ook zijn.
Winfried: "Het was heel dapper wat hij in die tijd deed, daar denk je nu niet meer zo goed bij na, wat hij allemaal heeft gedaan en heeft bereikt. Voor mij heeft dit misschien wel een afremmende werking gehad. Maar goed ik was er toen niet heel erg mee bezig, ik was 11. Maar het enthousiasmeert je niet om uit de kast te komen als je dit hoort."
'Het heteroleven is uiteindelijk mislukt'
Hij was al Terneuzen uit toen hij uiteindelijk uit de kast kwam. Winfried: "In de tijd tot ik 19 werd, werd ik verliefd op ongeveer alles. Dat waren in die tijd vooral meisjes. Ik kende echt maar één homo in de regio en die stond op allerlei manieren ver van mij af. Verliefd worden was dus het probleem niet. Maar toen ik erachter kwam dat verliefd worden op een jongen echt goed voelde en intens was, toen was ik al weg daar."
Toen hij verliefd werd, vertelde hij het gelijk zijn familie en die reageerden goed. Winfried: "Dat was wel toen ik al bijna volwassen was. Ik heb ook wel een vriendinnetje gehad dat meer dan twee maanden duurde. Ik heb het geprobeerd het 'heteroleven' maar uiteindelijk is dat toch jammerlijk mislukt. En gelukkig, mag ik achteraf zeggen."
Online voorbeelden van nu
Winfried: "Natuurlijk leefde het wel al die tijd daarvoor, en daarvan weet je niet wat het met je doet op lange termijn, dat je die behoefte of gedachte dus altijd wegzet. Ik zette het altijd weg als 'ik vergelijk me met andere jongens'." Manju Reijmer herkent dat wel: "Die twijfel tussen 'wil zijn zoals zij, of wil ik ze?' het is een dunne scheidslijn."
Nu is er iets gaande wat Winfried wel had mee willen maken toen hij jonger was: "Misschien was ik dan wel eerder fladderend de kast uit gekomen." Namelijk de jonge idolen die "juist omdat ze queer zijn - enorme aantallen volgers hebben en op handen worden gedragen door jongeren over de hele wereld. Zij zijn echt voorbeelden."
Uit de Boekenkast
In 'Uit de Boekenkast' wordt aan LHBT-ers gevraagd: wat is de eerste keer dat jij jezelf herkende in een boek, een film, een serie, een theaterstuk of bij een muzikale artiest? Vorig jaar zomer sprak Willemijn al met bekende LHBTI' ers zoals Claudia de Breij, Kim Putters Valentijn de Hingh over het belang van jezelf terug zien in de wereld om je heen.
Komende maand is het 50 jaar geleden dat de zogenaamde Stonewall-rellen uitbraken in New York: een keerpunt in de LHBTI-geschiedenis. Op die avond werd een politieinval op het gaycafé The StoneWall Inn, ontvangen met felle tegenstand van de vaste bezoekers van de bar. Het bleek het begin van de homo-emancipatie en van de latere gayprides. En daarom; een nieuwe reeks van onze rubriek Uit De Boekenkast.
Feminine en cliché
Toen Manju nog maar net uit de kast was, keek hij The Unbreakable Kimmy Schmidt. In die serie zit het personage Titus, die onwijs als stereotype homo wordt neergezet: "Feminine en cliché toch wel een beetje. Maar zo mag je ook zijn. Je hoeft je niet te schamen."
Manju: "Ik heb dat ook gehad, dat je het heteroleven probeert en je probeert je masculine voor te doen, en Titus doesn's give a fuck. Hij is zichzelf en dat vind ik heel erg mooi." Manju en Winfried zijn het er dan ook helemaal over eens dat extremen gevierd moeten worden. Winfried: "De middelmaat doet er niet toe. Je moet de extremen laten zien zodat mensen geïnspireerd kunnen raken door het afwijkende."
Stereotypen en de middelmaat
Dat is ook precies wat Manju probeert te laten zien in de karakters die hij maakt: "Ik probeer en de stereotypes te laten zien maar ook als volwaardig complexe mensen te afbeelden. Dus ook de middelmaat. Maar dat is echt heel moeilijk en ik hoop dat ik dat goed doe."
Winfried: "Het gaat niet om dat je iemand oké vindt omdat hij op jou lijkt, het gaat om dat je iemand accepteert zoals hij is. En nogmaals, dan kan je beter een afwijkends iets laten zien. En dat gebeurt nu online gelukkig. Het flamboyante spat ervan af. En laten we dat vieren."