Iraanse filmmaker Dariush Mehrjui vermoord: 'Hij was een national treasure'

Het nieuws over de moord op Mehrjui kwam bij Nia hard binnen: "Het is zo afschuwelijk, ik wacht nog steeds op het bericht dat dit een grap is. Het is onvoorstelbaar." Mehrjui was voor Iran een national treasure, vertelt Nia. "Hij introduceerde filosofie in de Iraanse film."

Verdachte omstandigheden

Er is nog veel niet duidelijk rondom de dood van Mehrjui en zijn vrouw. De Iraanse regering zegt dat het gaat om een uit de hand gelopen diefstal. Maar de omstandigheden zijn verdacht, volgens Nia. "In een land waar de bevolking zijn regering niet vertrouwt, wordt de eerste vinger naar het regime gewezen."

Mehrjui sprak zich ook uit tegen de regering. In een videoboodschap bekritiseerde hij de wijze waarop films een vergunning krijgen voor vertoning. Volgens Nia zei Mehrjui in de videoboodschap dat als hij geen films kon maken, hij maar beter niet kon leven: 'kom maar en dood me'.

Uitspraken Minister van Cultuur

De Iraanse minister van Cultuur noemde Mehrjui een grote filmpionier, een trots voor het land. "Dit is de manier waarop het regime zich uit het nauw probeert te drijven, ze kunnen niet ontkennen dat hij groot was", aldus Nia. De filmmaker denkt dat de Minister van Cultuur ook niet weet er aan de hand is. "De Iraanse geheime dienst heeft een regering binnen de regering. Zij doen wat ze willen en ze hebben alleen contact met hun leider."

Werk van Mehrjui

Het bekendste werk van Mehrjui is 'The Cow', over een bijzondere band tussen een boer en een koe die geslacht moet worden. "Het is poëtisch neergezet en tegelijkertijd spannend, terwijl je alleen te maken hebt met een koe en een man."

Later werd hij bij het grote publiek bekend om zijn cultfilm 'Hamoun', over een verdwaalde, verloren ziel die op het punt staat te scheiden van zijn vrouw. Nia heeft Hamoun 52 keer gezien. "Ik was zo onder de indruk van die film. Die verdwaalde verloren man was ik. Iedereen heeft zich zo herkend in het personage. Hij was zo kwetsbaar en eerlijk, hij vertelde over zijn tekortkomingen en tegelijkertijd konden we zien wat hem bijzonder maakte. Opeens was er een film die niet over een ander ging, maar over onszelf."