Brabantse frietbakkers bakken patat in Oekraïne: 'Ketchup is daar favoriet'

Het is een gek gezicht voor de Oekraïense bevolking als Van Hintum en Van Oosten met hun rode snackbar op wielen aan komen rijden in het oorlogsgebied. Ondanks het vreemde beeld, is het wel ontzettend in trek. "Hoe oostelijker we trokken, hoe meer de mensen echt honger hebben." Ze kunnen ongeveer tweeduizend porties bakken per dag, en met een klein beetje hulp zelfs 250 porties per uur. "Dat zijn flinke porties hoor, ook met een grote dot ketchup. Dat is daar de favoriet."

Vanwege de snak naar eten, staat er vaak een ellen lange rij voor de snackkraam. "De langste rij die wij hebben meegemaakt, was een rij van 130 meter lang. Je ziet mensen dan in paniek raken. Want misschien komen ze wel niet aan de beurt, of is de friet straks wel op. Gelukkig hebben we meer dan genoeg mee om iedereen van friet te voorzien, en zelf ook van een tweede en een derde portie. Dat stelt de mensen dan gerust."

Schrijnende situaties

De heren zijn in totaal al tien keer naar Oost-Europa getrokken. Eerst naar de grens van Polen en Oekraïne en daarna steeds iets oostelijker. "Iedere keer weer zien we kapotgeschoten gebouwen en straten die niet meer bereikbaar zijn, maar de persoonlijke verhalen raken ons het meest", vertellen ze.

"Zo zat er afgelopen keer een oude vrouw bij ons in de tent. Ze had twee verschillende, kapotte schoenen aan en bleef heel de dag lang bij ons in de tent zitten. Toen we haar vroegen waarom, bleek ze geen warme plek te hebben om naar terug te keren. Ze had helemaal niks meer. Vervelend genoeg kunnen we haar daar niet mee helpen, wel hebben we haar geld geven voor nieuwe schoenen."

Militaire basis

In samenwerking met hulporganisaties worden er locaties geregeld waar ze de friettent op kunnen zetten. Zo waren ze laatst op een militaire basis. "De militairen daar hebben prima te eten, daar gaat het dan niet om, wat we dan bieden is een stukje hoop. We hebben hun verhalen aangehoord en ze een hart onder de riem gestoken."

Coen vertelt dat hij op een gegeven moment samen met een militair achter de frietkraam stond te huilen. "Hij was geraakt door een granaatscherf en mocht niet meer naar het front, terwijl dat het liefste was wat hij wilde. Ja, dat raakt je dan op zo’n moment."

In april vertrekken de mannen weer naar Oekraïne. Of Facebook en Instagram laten ze actief zien hoe dat allemaal precies in z’n werk gaat.