Opeens was Michiel Driebergen oorlogscorrespondent

Een apocalyptisch moment

Correspondent Michiel Driebergen, die al jaren voor Bureau Buitenland verslag doet vanuit Oekraïne, is terug in Nederland na een dagenlange vluchtreis. Twee dagen voordat de eerste explosies in Kharkiv te horen waren, zat hij al in een schuilkelder in het oosten van het land. "Hier begon voor mij eigenlijk de grote oorlog. Twee dagen eerder dan dat het voor de wereld begon."

Het was niet de eerste keer dat Driebergen in een Oekraïense schuilkelder moest schuilen, maar deze keer waren de beschietingen zo hevig dat hij en zijn gezelschap besloten om te vluchten. "Ik reed op dat moment, en we reden over de scherven van een inslag heen. Ik voelde dat de band onder mijn auto weg zwabberde, maar ik moest nog wel door. Ik heb met een kapotte band gereden tot de eerste bebouwing. Naast ons brandde een elektriciteitscentrale. Die was ook geraakt door beschietingen. Het was een apocalyptisch moment." Het grote Russische offensief op Oekraïne moest toen nog beginnen.

'Ik heb honger, ik heb dorst.'

Twee dagen later was het moment daar. Driebergen werd wakker met het geluid van harde ontploffingen en berichten over een nieuwe toespraak van Poetin. "De klappen die ik hoorde waren echt van een andere orde dan die ik een paar dagen eerder in de Donbas heb gehoord, en die ik ook eerder in 2015 en 2016 heb gehoord.” Driebergen verzamelde een aantal collega’s en kennissen, inclusief een aantal opgevangen kinderen uit Loehansk, en samen vertrokken ze in een colonne van een aantal auto’s richting het westen van het land.

Tijdens de vluchtreis had een van de reisgenoten contact met een vrouw die schuilde in het nog steeds zwaar belegerde Marioepol. Driebergen herinnert zich hoe de vrouw aan de telefoon vroeg wat ze moest doet, waarop Driebergens reisgenoot adviseerde om in de kelder te blijven zitten. De vrouw antwoordde alleen: "maar ik heb honger, ik heb dorst."

De reisgenoot bleef bij de vrouw aandringen om in de kelder te blijven. Inmiddels heeft ze al een aantal dagen niks van haar vernomen. "Er zijn nu helemaal geen verbindingen in Marioepol," legt Driebergen uit. "Een jonge vrouw alleen, eenentwintig jaar, in een stad die nu veroverd gaat worden door de Russen. Dat is een verschrikkelijk vooruitzicht voor haar."