'Veel meer internationale steun nodig bij watersnoodramp in Pakistan'

"Drinkwater is absolute prioriteit, dat klinkt tegenstrijdig want er zijn enorme overstromingen, maar heel veel drinkwaterleidingen zijn juist kapot. Dat heeft het risico dat mensen vies water drinken en dat bijvoorbeeld cholera uitbreekt", aldus Hilhorst.

Veel meer geld nodig

De Verenigde Naties zijn van plan om 160 miljoen dollar aan noodsteun te verzamelen voor Pakistan. Unicef wil nog eens 37 miljoen dollar ophalen. "Het geld komt ongetwijfeld goed terecht", aldus Hilhorst. "Het grote probleem is dat het geld niet binnenkomt. Er is misschien twee of drie miljoen gegeven van de 197 miljoen die nodig is."

"Dat is zorgelijk, want deze overstromingen zijn in juni al begonnen", zegt Hilhorst. "Op dit moment is alleen de regering van Pakistan zelf heel actief, die heeft 173 miljoen vrijgegeven. Dan gaat het alleen nog maar over de allereerste nood, we hebben het nog niets eens over de wederopbouw van duizenden huizen en wegen."

'Rijke landen afgeleid'

"De aandacht is afgeleid door Oekraïne. Een aantal rijke landen is ook erg druk met de eigen problemen rondom de energie bijvoorbeeld. Dat maakt toch dat er minder gekeken wordt naar wat er in het buitenland gebeurt en dat is heel kwalijk", vindt Hilhorst. "In buurland Afghanistan staat ook een hulpvraag open van 770 miljoen waarvan bijna niks is binnengekomen."

"Private steun zien we wel gebeuren, met name vanuit Engeland. Daar wonen veel mensen wiens voorouders uit Pakistan komen. Daar zie je wel allerlei privéacties en -donaties. Hier in Nederland heb ik daar nog niet veel van gezien."

Alarmsignaal

"Dit is duidelijk een alarmsignaal. Er komen steeds meer dodelijke overstromingen. In de afgelopen twintig jaar zijn die meer dan verdubbeld. Het is langs alle kanten bewezen dat dat samenhangt met klimaatverandering", zegt Hilhorst. "De landen die daar de prijs voor betalen zijn niet de landen die zelf heel veel broeikasgassen uitstoten of een grote ecologische voetafdruk hebben. Juist de grote industriële landen in het Westen die dat wel hebben, moeten zich extra verplicht voelen om daar wat aan te doen.