Myanmar getroffen door noodweer na grote aardbeving

"Het dodental blijft stijgen", zegt correspondent Mustafa Marghadi in het NOS Radio 1 Journaal. "Ruim 3400 nu, en nog honderden mensen worden vermist. Het noodweer zal daar zeker niet bij helpen."

In Mandalay, de op een na grootste stad van Myanmar, is de situatie stabiel. "Het leger heeft daar de controle. Er zijn veel reddingswerkers, en veel voedsel wordt die kant op gestuurd. Maar ook daar zijn kleine tentenkampen."

Het gaat om goedkope tentjes, legt Marghadi uit. "Geen legertenten die tegen een stootje kunnen. Door het noodweer hebben veel van de tentjes het niet gehouden. Ze zijn omgewaaid, alles is natgeregend of overstroomd."

Ziekte

De situatie is een stuk minder stabiel in gebieden waar het verzet de controle heeft. Daar staat het leger nauwelijks of geen noodhulp toe. Ook zorgen de hoge temperaturen en de lichamen onder het puin voor een verhoogde kans op ziekte-uitbraken. "Het noodweer maakt deze hele situatie nog een stuk erger."

Weinig hulp

Hoe het er in die gebieden echt aan toe gaat, is niet duidelijk. "We beschikken over te weinig informatie. We hebben met de NOS een Myanmarese journalist naar het epicentrum, Sagaing, gestuurd. Negentig procent van die stad is beschadigd. Het leger stuurde pas vier dagen na de beving noodhulp die kant op. Men was daar nog aan het graven naar mensen."

Er waren niet veel graafmachines beschikbaar in de stad; inwoners gebruikten rieten bezems en tinnen schalen om het puin weg te halen. "Een inwoner vertelde aan onze collega dat er nog niets was binnengekomen om te beginnen met het herstel van de stad. Onder de beste omstandigheden zou een klus als deze minstens maanden duren, maar in Myanmar zijn we verre van de beste omstandigheden."

Op bezoek in Thailand

De leider van de militaire junta in Myanmar bezocht afgelopen weekend Bangkok. Maar sinds de staatsgreep in 2021 wordt de legerleiding juist buitengesloten door een groot deel van de wereld. "De omringende landen die hulp willen sturen voor de slachtoffers hebben een aanspreekpunt nodig", zegt Marghadi. "Een groot deel van het getroffen gebied is trouw aan Myanmar, dat staat onder controle van het leger. Maar de rest van het getroffen gebied is in handen van verschillende etnische milities, afscheidingsbewegingen en verzetsgroepen. Het zijn er tientallen, en ze spreken niet met één stem. Het is makkelijker om te praten met de generaal die al vier jaar roept dat hij de leider is van het land, ook al heeft hij maar controle over een derde van het grondgebied."

De Myanmarese regering in ballingschap noemt het uitnodigen van de legerleiding een risico. "Mensenrechtenorganisaties onderstrepen dat risico. Het gevaar dat je daarmee het legerregime legitimeert, begrijpen de omringende landen ook wel. Maar je moet met iemand praten om hulp Myanmar binnen te krijgen. Dat is nu eenmaal nodig."