Apothekers slaan handen ineen voor medische hulp Gaza: 'Er is een tekort aan alles, de lijst is oneindig'
- Nieuws
- Apothekers slaan handen ineen voor medische hulp Gaza: 'Er is een tekort aan alles, de lijst is oneindig'
Ruim 90 Palestijnen zijn gedood na een Israëlische luchtaanval op een vluchtelingenkamp afgelopen weekend. Voor meer dan 50 Nederlandse apothekers is de maat vol. Ze kunnen niet langer toekijken hoe de medische infrastructuur van Gaza wordt verwoest. Met Pharma4Gaza hopen zij een helpende hand te bieden, vertelt initiatiefnemer en apotheker Samir El Abdouni in De Nieuws BV.
Video niet beschikbaar
In minder dan een week tijd hebben vijftig apothekers zich aangemeld voor Pharma4Gaza. Ondertussen staat de teller boven de tachtig.
El Abdouni snapt dat ze met Pharma4Gaza de problemen in Gaza niet op kunnen lossen, maar ze proberen te helpen waar kan. Om hun steentje bij te dragen hebben ze drie doelstellingen geformuleerd: "Het creëren van bewustwording onder de beroepsgroep, het inzamelen van medische hulpmiddelen en het inzamelen van financiële middellen om geneesmiddelen in te kopen en die op plaats van bestemming te krijgen."
Bewustwording
Volgens El Abdouni is bewustwording onder de beroepsgroep van groot belang. "Onze beroepsgroep reflecteert de rest van de samenleving: bij een aantal leeft het heel heftig, bij een aantal helemaal niet en daar midden in is het een beetje een ver-van-het-bed-show. We zijn erachter gekomen dat het gesprek aangaan al zorgt voor grote verandering."
Oneindige lijst
In Gaza is er op dit moment een tekort aan alles, zegt El Abdouni. "De lijst is oneindig. Je hoort over operaties zonder pijnstilling bij kinderen, waar hebben we het over? Dat is hetgeen waar we ons op moeten focussen, en dat doen we ook. We zijn druk bezig met financiële en logistieke infrastructuren tot stand laten komen zodat we dit op een effectieve, efficiënte en transparante wijze kunnen doen."
Geen verschil
Als apotheker wil El Abdouni helpen, maar ook als persoon wil hij niet wegkijken. "Je zit 's avonds op de bank met een telefoon in je handen, leest de verhalen en ziet de beelden. Beelden van kinderen, levenloos, in een staat die heel moeilijk is om onder woorden te brengen maar nog lastiger is om aan te horen. Dan kijk ik weg en zie ik mijn eigen kinderen, spelen en lachen, veilig. Vervolgens kijk ik weer op m'n scherm. En je ziet geen verschil tussen die kinderen. Je zou toch hopen dat als wij hier in Nederland in een soortgelijke situatie terechtkomen dat de wereld niet stilzwijgend zou toekijken."
Gerelateerd
