Met een Chinese Drakenzegel naar filmfestivals

Een paar spelregels waar Chinese filmmakers zich aan moeten houden, zijn bekend. Zo mogen er geen geesten van doden worden vertoond en ook tijdreizen is een gevaarlijk thema. Maar de meeste regels zijn ongeschreven, waardoor er ruimte is voor eigen interpretatie. Ihwe: "Het is minder zwart-wit dan hier in Nederland weleens wordt gedacht."

Bemoeienis vanuit Beijing

Het CinemAsia Filmfestival begint 5 maart in Amsterdam. "Wij vertonen sociaalkritische films, maar zijn geen mensenrechtenfilmfestival", vertelt Ihwe."We vinden het vooral belangrijk dat de film een genuanceerd beeld geeft van het onderwerp en reflecteert op wat er gaande is, maar het is ook belangrijk dat de maker niet in de problemen komt. Daarom hebben we ook een artistiek directeur die de Chinese samenleving goed kent en de taal spreekt die ons helpt bij de selectie." Het filmfestival heeft zelf nog nooit te maken gehad met censuur vanuit China.

Dat ging in Duitsland onlangs anders. Vorige maand ontstond er ophef over het Berlinale filmfestival in Berlijn toen Beijing twee Chinese films terugtrok. Die werden getroffen door mysterieuze technische problemen op het laatste moment. In Berlijn leidde dat tot veel speculaties over aanscherping van de censuur in China. Volgens anonieme bronnen in de filmpers was de inhoud van de films het probleem.

Een van de teruggetrokken films gaat bijvoorbeeld over de Culturele Revolutie (1966-1976) van Mao Zedong, een hoogst gevoelig onderwerp in China.

Problemen subtiel blootleggen

Maar, in het schemergebied van de ongeschreven regels is veel mogelijk, zegt Ihwe. The Rib, bijvoorbeeld, is de eerste lange Chinese speelfilm die transgenders als onderwerp behandelt. Discriminatie, wantrouwen en buitensluiten van transgenders staan centraal in de film. "De maker doet dat heel slim en legt het probleem bij de christelijke gemeenschap. Het zijn de christenen die zich keren tegen de LHBTQ'ers", aldus Ihwe.

Een ander voorbeeld is de film Baby. De hoofdpersoon is een jonge vrouw die bij haar pleegmoeder woont omdat ze als kind in de steek is gelaten. Ihwe: "Het is een ontzettend mooie film, waarbij het één-kindbeleid in China op een subtiele manier wordt blootgelegd."