De twee gezichten van Boris Johnson

Wie gaat de inmiddels afgetreden Britse premier Theresa May doen vergeten? Wie gaat namens de Conservatieven het Brexit-hoofdpijndossier oppakken om er eindelijk een streep onder te zetten? Vanavond weten we hier iets meer over.

'Nu of nooit'

Dan begint de procedure voor de opvolging van de Britse premier Theresa May. Grootste kanshebber om het leiderschap bij de regeringspartij: de al eerder meermalen afgeschreven Boris Johnson. "Voor Johnson is het nu of nooit", erkent 1 op 1-gast Patrick Bernhart, auteur van het boek Boris; Klucht of Koningsdrama.

En de oud-burgemeester van Londen staat er goed voor om uiteindelijk May op te volgen volgens publicist Bernhart, die jaren woonde en studeerde in Engeland en kenner is van de Britse politiek. In de laatste peilingen onder de Conservatieven staat het boegbeeld van de Brexit Campagne op kop. En ruim voor twee andere gegadigden Jeremy Hunt en Michael Gove, de huidige minister van milieu.

Hard maar hevig

Wie denkt dat de strijd om het leiderschap bij de Conservatieven hard maar hevig is, komt bedrogen uit. De 314 Conservatieve parlementsleden herleiden het leger kandidaat-leiders namelijk via meerdere stemrondes tot een duo. Niet eerder dan eind volgende maand hakken de ruim 124.000 partijleden van De Conservatieven vervolgens de knoop door wie dit leidende tweetal zal zijn.

"Het is heel goed mogelijk dat Johnson dan uiteindelijk de nummer één wordt en Michael Gove de nummer twee", vertelt oud-advocaat Bernhart.

Dolkstoot

Deze door Bernhart voorspelde uitkomst zou saillant zijn. Drie jaar geleden stond Johnson te boek als de gedoodverfde favoriet om David Cameron op te volgen, maar toen kreeg hij een dolkstoot in zijn rug geplant van Michael Gove, nota bene de campagneleider van Johnson en met hem bevriend sinds hun gezamenlijke tijd op de elitaire kostschool Eton.

Op de dag dat Johnson besloot zich officieel kandidaat te stellen, schoof Gove zichzelf ook naar voren als kandidaat-premier. Tot verbijstering van Johnson, die zich prompt terugtrok. Waarop menig prominent lid van de Conservatieven destijds een zucht van opluchting slaakte.

Groot was dan ook de verrassing dat premier May hem in 2016 aanstelde als minister van Buitenlandse Zaken. Lang hield Johnson het niet uit. Samen met Brexit-minister David Davis nam hij begin vorig jaar ontslag uit onvrede met de Brexit-koers die May had uitgezet. Johnson vond die veel te voorzichtig en te veel gericht op een slap compromis met Europa.

Echte performer

Johnson heeft er nooit een geheim van gemaakt dat May alleen maar negatieve kanten zag aan de Brexit. En daar gruwt hij van, stelt Patrick Bernhart in 1 op 1. In zijn ogen is Johnson er zelfs van overtuigd dat een EU-vertrek ertoe leidt dat de Britse economie de wind in de rug krijgt. Dat kan je naïef noemen maar deze onverminderd optimistische insteek spreekt ook veel kiezers aan, meent Bernhart.

Voeg daaraan toe zijn bravoure en charisma en zijn status als de eerste echte 'celebrity' politicus van zijn land, en dan snap je direct een stuk beter waarom hij zo populair is. "Eigenlijk is het een soort vrolijke act die Boris Johnson voortdurend opvoert. Vergelijkbaar met Ronald Reagan of Arnold Schwarzenegger. Ook Boris is een echte performer."

Twee gezichten

Tekenend voor Boris Johnson dat hij twee gezichten heeft, benadrukt Bernhart. "De grote vraag die aan hem kleeft is en blijft: 'Wie is de echte Boris Johnson?' Een goede vriendin van hem heeft hem ooit treffend omschreven als een verlegen, bescheiden en ietwat introvert figuur, die tegelijkertijd publiek en applaus écht nodig heeft om optimaal te functioneren."

Als exponent van een harde Brexit windt Johnson er sowieso geen doekjes om. Onlangs dreigde hij nog richting de Europese Unie straks niet te betalen, als er geen betere ‘echtscheiding’ geregeld wordt. Johnson vindt dat zijn land hoe dan ook uit de EU moet stappen op 31 oktober.

Als tegen die tijd de EU dan niet met een goede regeling is gekomen, dan hoeft Londen ook niet de 44 miljard euro aan Brussel over te maken waarover eerdere afspraken zijn gemaakt wat hem betreft. Volgens Johnson kan deze 'alimentatie' prima worden gebruikt om de EU onder druk te zetten over de voorgenomen echtscheiding met Brussel.