Waarom baby’s in Surinaamse ziekenhuizen niet konden worden gered

Code zwart

Al maandenlang geldt code zwart in Surinaamse ziekenhuizen. Dat betekent dat er geen intensieve zorg kan worden gegeven. Tekort aan medicijnen, lange wachttijden, moeders die niet geopereerd kunnen worden en baby’s die sterven. De medische zorg in Suriname is de afgelopen jaren flink verslechterd, te wijten aan ‘de ravage die de regering-Bouterse heeft aangericht’. “En dat terwijl zo’n tien jaar geleden de zorg in het land best goed was”, vertelt arts Khargi. Hij komt al jarenlang in Suriname als lid van het Diaspora Medical Team, een groep medische specialisten die medische missies uitvoeren in Suriname. “Die baby’s zijn de toekomst van Suriname. Dat ze niet konden worden gered puur omdat er geen personeel is, is angstaanjagend.”

Schandaal na schandaal

De maat is vol voor veel Surinamers. Team Organic, de beweging die protesten organiseert tegen de regering-Santokhi, kwam met verschillende eisen voor de regering, waaronder betere zorg. Protestleider Dave van Aerde sprak met Bureau Buitenland: “Toen de nieuwe regering-Santokhi aantrad hadden we hoop. Maar wat schetst onze verbazing: er komt schandaal na schandaal. (…) Militaire voertuigen worden aangeschaft, terwijl en kinderen doodgaan in ziekenhuizen. Dat geld had geïnvesteerd moeten worden in couveuses en het aantrekken van artsen.”

Dieper probleem

Inwoners vragen wanhopig om hulp, zoals: meer medicijnen, meer artsen en meer geld naar de zorg. En zo klinkt ook de noodkreet van Tweede Kamerleden die afgelopen week in Suriname waren, en ook een bezoek brachten aan de intensive care in het land. Volgens Khargi weten mensen eigenlijk niet precies wat het probleem is in de gezondheidszorg. “Ze zien deze problemen, worden angstig en vragen dan om meer medicijnen en geld. Maar het echte probleem zit dieper.”

Volgens de chirurg heeft de gezondheidszorg in Suriname vooral baat bij beter bestuur en structuur in de gezondheidszorg. Die is nu ver te zoeken, waardoor al deze problemen ontstaan. “Het is water naar zee dragen als er slechts geld wordt geïnvesteerd, maar de zorg dan vervolgens nog steeds niet goed wordt aangestuurd.” Samenwerking tussen ziekenhuizen is volgens hem belangrijk, ook met Nederland.