Stemmen uit Gaza: 'Het is een humanitaire catastrofe'

Constante angst

Omar Ghraieb werkte in Gaza-stad voor de internationale hulporganisatie Oxfam. "De tocht naar het zuiden was verschrikkelijk. Mensen moesten veertien uur lang lopen met hun bezittingen, met kinderen en zieken, onder de brandende zon."

Mensen moeten hartverscheurende keuzes maken. Ook een van de werknemers van Ingrid Rollema, oprichter van HOPE-foundation in Gaza, stond voor zo'n beslising. De fotograaf vertrok naar het zuiden met zijn kinderen. Daarmee heeft hij zijn vrouw en zus achtergelaten om voor zijn invalide vader te zorgen. "Onderweg naar het zuiden werden hij en zijn kinderen gebombardeerd. Tijdens deze aanval zijn er 70 mensen overleden", vertelt Rollema. Haar contacten laten weten dat ze in constante angst leven. De vierjarige zoon van een van haar medewerkers vroeg na iedere bominslag: "Papa, is de volgende bom voor ons?"

Ongeïdentificeerde lichamen

Fida Alaraj werkt in Gaza aan een project rond voedselzekerheid en vertelt dat bij een bombardement soms hele families sterven. "Dan is er niemand meer over om de lichamen te identificeren. Ze liggen dagenlang in het ziekenhuis zonder dat er iemand komt opdagen." Alaraj vertelt dat soms alleen een baby of een kind het bombardement overleeft, "dan weet niemand wie het is”. Hulpverleners vertelden haar dat er al honderd ongeïdentificeerde kinderen zijn. "Ik denk dan aan later - als er al een later is - wat kunnen we dan doen, wat moet er met hen gebeuren, als ze hun verwondingen overleven?"