Voedselbank probeert taboe te doorbreken: 'Ik was ten einde raad'

Enorme drempel van schaamte

Niewold geeft tegenwoordig advies over armoede aan ministeries, GGD's en universiteiten, maar daarvoor leefde ze acht jaar in armoede met haar twee kinderen, en maakte ze gebruik van de voedselbank. De schaamte is herkenbaar. "Voordat je bij die voedselbank terecht komt ben je al een tijd ver van huis", vertelt ze. "Je koelkast is al een tijd minder vol. Je loopt al een tijd tegen moeilijkheden met rondkomen aan. De drempel is enorm om dan de stap te maken naar de voedselbank. Soms omdat je nog niet weet dat je in armoede leeft. En soms door die enorme drempel van schaamte."

Aanmeldproces

Op een gegeven moment kan ze haar kinderen geen voedsel meer geven en is ze ten einde raad. Ze besluit zich aan te melden bij de voedselbank, waar ze vervolgens tijdens een gesprek haar rekeningafschriften van de afgelopen drie maanden moet laten zien. "Gelukkig werd toen wel de vraag gesteld, wat heb je vandaag gegeten? Toen zei ik: 'ja, nog niks'. Ik kreeg een noodpakket mee en was de week daarna klant."

Letty Broere legt uit dat deze gesprekken noodzakelijk zijn omdat ze de klanten ook verder willen helpen. "Voedselnood is een ding, maar mensen die in voedselnood verkeren hebben een batterij aan problemen. Wij willen als voedselbanken de mensen ook wijzen op andere zaken waar ze mogelijk hulp kunnen vragen." Maar de voedselbanken willen dit aanmeldproces wél verbeteren. Zo hebben ze afgesproken dat wanneer een klant binnenkomt, deze de eerste maand geen afschriften hoeft te laten zien, maar direct boodschappen kan ophalen. "In die maand wordt het schaamtegevoel minder en krijg je meer rust in je hoofd. Dan kan zo’n gesprek - van waar sta je nou en wat kunnen we je bieden - vele malen beter."

Keuzevrijheid

Ook willen de voedselbanken gaan werken aan de vaak lange rijen waar klanten in moeten staan voor ze aan de beurt zijn, en willen ze meer een 'supermarktgevoel' maken van het uitdelen van het voedsel, waarbij klanten zelf kunnen kiezen wat voor eten ze meenemen. En die eigen keuzevrijheid is belangrijk, vult Niewold aan. "Het gaat om de autonomie van mensen, dat er voor jou besloten wordt wat je eet, dat er voor jou wordt besloten wat je voor je kinderen klaarmaakt. Dat doet iets met je mensbeeld, met hoe je je voelt als mens. (..) Daar wil je het liefst van afblijven, dat dat voor een ander besloten wordt."