'De ramp met de Koersk is nooit ver weg in mijn gedachten'

Correspondent Geert Groot Koerkamp en bergingsleider Hans van Rooij hebben de film bekeken voor NOS Met het Oog op Morgen. "De film roept toch weer een herinneringen hoop op", zegt van Rooij.

Op 11 augustus 2000 was de onderzeeër met Russische oorlogsschepen op trainingsmissie in de Barentszzee. Die dag lanceerde de duikboot enkele kruisraketten. Een dag later, rond 09.00 uur in de ochtend, lukte het schepen niet meer om contact te krijgen met de Koersk. Al snel wordt duidelijk dat er iets grondig mis is.

Op dat moment waren de meeste bemanningsleden al dood. De romp van de onderzeeboot was opengescheurd door een zware ontploffing. Andere bemanningsleden, die in het achterste gedeelte zaten, kwamen binnen acht uur om het leven door gasvergiftiging. Familieleden ontdekten dit later pas. Zij beven dagenlang hoop houden dat hun dierbare nog zou leven.

Geert Groot Koerkamp deed verslag van de ramp en reisde af naar een dorpje in de buurt van Moermansk, waar de meeste mariniers woonden. De sfeer die in het dorpje hing, staat hem nog steeds bij. "Mensen waren depressief. Helemaal murw geslagen", vertelt Groot Koerkamp. "De ramp met de Koersk is nooit ver weg in mijn gedachten."

De Russische regering probeerde dagenlang bij de onderzeeër te komen, maar zei dat het onmogelijk was om het luik van de onderzeeër te openen. Negen dagen later slaagden Noorse reddingswerkers hier wél in.

Ook voor de berging zochten de Russen buitenlandse hulp. Uiteindelijk was het het Nederlandse bedrijf Mammoet die de klus moest klaren. En gemakkelijke berging was het niet, vertelt Hans van Rooij. "De Russische marine gaf maar mondjesmaat en met flinke tegenzin informatie vrij. Daardoor konden we pas heel laat de werkwijze én de risico's van de berging inschatten."

Uiteindelijk duurt het tot 8 oktober 2001 voordat het lukt om de onderzeeboot en de bemanningsleden thuis te brengen.

Benieuwd naar de film? Bekijk hier de trailer: