‘Nederland te laks omgegaan met bijbrengen van homotolerantie aan nieuwkomers’

Huijsen kwam in 1976 als allereerste parlementariër ter wereld uit de kast. Nederland liep toentertijd voorop op het gebied van homo-emancipatie, maar inmiddels is de pretentie van Amsterdam als ‘gay capital’ van de wereld voorbij, stelt hij. “Daar zijn we als samenleving slordig mee omgegaan.”

Volgens Huijsen heeft de politiek te gemakkelijk een multiculturele samenleving bepleit, zonder na te denken over de inhoudelijke consequenties. “Je moet ook nadenken over hoe je daar mee omgaat door middel van, bijvoorbeeld, lesbegeleiding.”

Mensen die progressieve ideeën verkondigen zijn vaak “intellectueel luie donders”, zegt de oud-politicus voor onder andere de PvdA. Zo denken ze niet na over hoe hun ideaal van een open samenleving er daadwerkelijk in de praktijk uitziet. “De ideeën die ze hebben zijn vaak volstrekt vreemd ten opzichte van de realiteit, en het is het gemakkelijkste om zaken dan maar te ontkennen.”

De racismekaart

Bovendien wordt de racismekaart veel te makkelijk getrokken, zegt Huijsen. Dat ziet ook docent Adam Esmael. Zelf is hij geboren en getogen in Syrië, maar vluchtte hij het land uit vanwege zijn geaardheid. “Als ik me uitspreek tegen homohaat die van een bepaalde groep komt word ik in een ‘racismehoekje’ gezet.”

Esmael benadrukt dat hij weet dat homohaat in alle lagen van de bevolking leeft, maar dat bepaalde groepen wel oververtegenwoordigd zijn. “Maar dat mag ik niet zeggen. In de zesenhalf jaar tijd dat ik hier woon ben ik nog nooit door een autochtone Nederlander aangevallen. Maar wel door mensen van Syrische, Marokkaanse en Turkse afkomst.”

‘Het moet echt van alle kanten komen’

Volgens Esmael moeten homohaat en homogeweld zwaarder bestraft worden, en is het belangrijk dat de politiek het probleem benoemd. “Maar er is geen one-way oplossing. Het moet echt van alle kanten komen.”

Dat Nederland langzaamaan minder tolerant wordt, verwijt Huijsen “primair” aan de politiek. Die moet volgens hem veel duidelijker stelling innemen, van links tot rechts. “Als er misstappen zijn, moeten die benoemd worden in plaats van ontkend. En ook bij de voorlichting in klassen moet overduidelijk stelling in worden genomen.”