Een reep chocola maken kost meer water dan in bad gaan

Hogeboom legt uit wat een watervoetafdruk voor een product of dienst precies laat zien: "Een waterafvoetafdruk geeft één getal, zoals bijvoorbeeld 1700 liter voor het maken van 100 gram chocola. Daarachter zit nog heel veel informatie zoals meerdere stromen water. We onderscheiden groen, blauw en grijs water. Het groene water is regen of sneeuw dat uit de hemel valt. Dat wordt direct op het land gebruikt. Blauw water halen we uit meren, rivieren en grondwater. Er is ook nog grijs water. Dat is het water dat we vervuild hebben bij het productieproces."

Raakt het water op?

De meeste mensen hebben onthouden van de aardrijkskundeles dat water nooit opraakt. "Dat is een veelgehoorde verwarring. In de hydrologische cyclus verdampt water en valt daarna weer als neerslag. Op wereldschaal klopt dat ook. Maar jij hebt er als boer bijzonder weinig aan als er genoeg water op de wereld is, maar niet op jouw land als jij jouw gewassen wil beregenen tijdens het seizoen."

Meer data nodig

Het berekenen van de watervoetafdruk is een complexe klus. "Data is nog schaarser dan water. We gebruiken alle gegevens die we te pakken kunnen krijgen. Nationale statistieken over waar gewassen groeien, waar fabrieken staan, satellietdata en allerlei lokale gegevens en dat stoppen we allemaal in een model om tot de watervoetafdruk te komen."

Onze voetafdruk ligt vooral elders

Over de watervoetafdruk van Nederland zijn al opmerkelijke conclusies te trekken, vertelt Rick Hogeboom. "We zien onszelf als een waterrijk land, maar 95 procent van onze watervoetafdruk hebben we in het buitenland neergelegd. Voor bijna alle producten en diensten die we gebruiken wordt water verbruikt in andere landen. Denk maar aan de aardbeien uit Spanje of de cashewnoten uit Iran. Je kan het zo gek niet bedenken of er zit water achter."